Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

bilan tugʻishgan va vaqti kelib unga qaytadi. 

 

Ular churq etishmay yana ikki kun yoʻl yurishdi. Alkimyogar tashvishli koʻrindi: ular 

shafqatsiz jang borayotgan joyga yaqin kelib qolishgan edi. Boʻzbola esa hanuz 

yuragining ovozini eshitishga urinardi. 

 

Uning yuragi esa oʻjar edi: avvallari mudom qayoqlargadir talpinardi, endi qanday 

boʻlmasin ortga qaytishga undaydi. Gohida yuragi unga soatlab nurga yoʻgʻrilgan 

voqealarni hikoya qilsa, ba’zan koʻtarilib kelayotgan quyoshdan chunonam hapqirib shod 

boʻlib ketadiki, Santyago pana joyga oʻtib yigʻlab oladi. Xazinalardan gap ochilganda 

yuragi tez urib ketar, boʻzbolaning koʻzlari bepoyon sahro ufqlariga termilganda esa 

tinchib qolardi. 

— Nega biz yurakka quloq tutishimiz kerak? — soʻradi u, dam olish uchun 

qoʻnishganda. 

— Yurak qaerda boʻlsa, xazina ham oʻsha joyda. 

— Mening yuragim limmo-lim, — dedi Santyago. — U orzu qiladi, hayajonlanadi, 

sahroda ayollarga talpinadi. Doim nimagadir intiq, Fotima haqida oʻyladim deguncha 

tamom — tun boʻyi uyqu bermaydi. 

— Shunisi yaxshi-da. Demak, u tirik. Eshitaver. 

 

Keyingi uch kunda ular jangchilarni uchratishdi, boshqalari uzoqdan koʻrinish berdi. 

 

Santyagoning yuragi qoʻrquvdan ogoh etdi. Xazina izlab yoʻlga chiqqan, biroq uni topa 

olmagan odamlar haqida gapirdi. Gohida u boʻzbolani xazinani topa olmasligi, ehtimol, 

sahroda oʻlib ketishi xayoli bilan qoʻrqitardi. Ba’zan boriga shukr qilishni uqtirardi: 

uning sevgan qizi va bir talay oltin tangasi boʻlsa, yana nimasi kam. 

— Yuragim xiyonat qilayapti, — dedi u Alkimyogarga, ular otlarning oyogʻini sovutish 

uchun toʻxtashgandi. — Mening yoʻlni davom ettirishimni xohlamayapti. 

— Bu yaxshilik alomati, — takrorladi u. — Demak, yuraging bir boʻlak goʻshtga aylanib 

qolmagan. Tabiiyki, erishilgan tajribalarni orzu-xayollar shamoliga sovurishdan yuraging 

tashvishlanayapti. 

— Unday boʻlsa, quloq solib nima qilaman? 

— Baribir uni tinchlantirish qoʻlingdan kelmaydi. Hatto oʻzingni unga quloq 

tutmayotganday qilib koʻrsatsang-da, u sening koʻksingda urib turaveradi va hayot 

haqida, dunyo haqida oʻylaganlarini aytaveradi. 

— Va menga xiyonat qilaveradimi? 

— Xiyonat — kutilmaganda berilgan zarba. Agar yuragingni anglay bilsang, u senga 

xiyonat qila olmaydi. Shunda sen uning orzularini, jamiki istaklarini bilasan va uni 

boshqara olasan. Yuragi aytganlaridan hali hech kim qochib qutilmagan. Yaxshisi, uni 

tinglamoq kerak. Shunda kutilmagan zarba ostida qolmaysan. 

Ular sahro boʻylab yoʻl yurishni davom ettirishdi va Santyago yuragi ovoziga quloq tutdi. 

Tez orada u yuragining injiqliklarini, hiyla-nayranglarini bilib oldi — uni boricha 

tushunib qabul qila boshladi. Boʻzbola qoʻrquvga tushishdan qutuldi va ortga qaytish 

---