Ахмедов Фурқат Қўлдошевич Абдулахатов Акрамжон Рўзмаматович Хайитов Олимжон Тошевич

Маъмуржон Холмат ўғли. Фарғоналик оқсоқол полвон кураш хакида 
шундай дейди: 
«Кураш хадиси илмини билмай туриб, кураш бўйича керагидан ортиқ 
сабоқ берган кишини олим эмас, деб даъво қилдик. Лекин улар ўзларининг 
илмлари қай даражада эканлигини билмаганликлари учун бизни инкор 

---

64 
этмадилар. Аждодларимиз кураш хадиси илмини ўрганмай туриб уларнинг 
илмларини менсимай, ўзимизни олим деб билдик. Ўзимиз билмаган 
илмларни улардан сураб ўрганиш ўрнига, ўзимизники тўғри ҳисобладик. 
Лекин билмасликни тан олишнинг ўзи ҳам илм эканлигини билмай келдик» . 
Жўра полвон Тошматов. Ангорлик кекса полвон шундай дейди: - 
“Майдонга чиқдингми, ҳалол кураш. Полвоннинг амалу тадбирига заррача 
ғирром аралашиши мумкин эмас. Ана шунинг учун ҳам полвон ва мард 
сўзлари ҳамиша бир маънода қўлланиб келинган. Курашчиларга пирлар 
мадад беради дейилиши, паҳлавонлар халқнинг доимий ҳурмат эътиборида 
бўлиши ҳам шундан. 
Мустақиллик туфайли ўзбекнинг ўзлиги ўзига қайтди. Унутилган 
қадриятлар, урф - одатлар қайта тикланди. Бизнинг ота-боболаримиз орияти 
кучли кишилар бўлишган. Халқимизнинг бой миллий урф-одатлари, 
анъаналари бўлган. Бугун бизнинг мақтанадиган, кўз-кўз қиладиган ягона 
нарсамиз ҳам аслида шу ўтмишимиз, тарихимиз, бобоколонларимиздан 
қолган мерос. Эл ичида исмига “полвон” сўзи қўшиб айтиладиган йигитнинг 
ҳурмат-эътибори ўзгача.Давранинг тўри, каломнинг ширини полвонники. 
Негаки у юртнинг фахри, обрўси, ор-номуси”. 
 
Исмоил Туропов Ўрта Осиёнинг кучлиси деб тан олинган машхур 
палвон шундай эслайди: -“Кўп йиллардан буён орзиқиб кутган кунларга ҳам 
етиб келдик. Мен бу кунни 1954-1955 йиллардан буён интиқиб кутар эдим. 
Орзуим ушалиб, кураш халқаро спорт турига кўшилди, жаҳонга юз тутди. 
Ўзбек полвонлари энди жаҳон гиламларида ўзларини тўла номоён қилиб, 
мамлакатимиз шуҳратини бутун оламга ёйиб, кўз-кўз қиладиган вақт келди. 
Ўзбекистон байроғини баланд кутариш имкони туғилди”.