Abadiy quyosh botishi

Soxtalashtirib o’z nomidan tarqatish ta’qiqlanadi. Qonuniy jazo muqarrar va Allohning o’zi 
kifoya qilsin! 
Rozali,  men  uchun  qalbingda  ozgina  o’rin  bo'lsa  edi…  Ishon,  men  sening 
do'sting bo'lishni juda xohlardim. 
Jasper  ketayotib  men  hissiy  aurani  boshqarish  bo'yicha  barcha  mas'uliyatni 
senga topshiraman va bu sening qo'lingdan keladi, deb ishonaman. 
Sizlar bilan shaxsan xayrlashishga jur'at etolmaganim uchun meni kechiring. 
Men uzoq xayrlashishni yoqtirmayman. 
Mening ketishimni bilolmaganliklari uchun Ellis va Edvardni ayblamang. Bu 
mening  ishim!  Sizlarni  uzoq  va  baxtli  hayot  kutmoqda.  Bir-biringizni  seving  va 
g'amxo'rlik qiling. Men o'zligimga qaytaman. 
Nessiga g'amxo'rlik qiling. 
Meni qidirishga urinmang. 
Alvido! 
Sizning Girra.." 
Men  xatni  ovoz  chiqarib  o'qidim,  keyin  yana  qatorlar  orasidan  ko’z 
yugurtirdim... U ketdi... Lekin nima uchun? Qanday qilib? Axir biz bitta oila edik-ku! 
Men  Edvardga  tikilib  qoldim.  Ko'zlarimda  javobsiz  savol  alangalandi,  lekin  u 
javobsiz qoldi. Men Karlaylga qaradim. Uning ko'zlaridan yana qayg’u o’rin olgandi 
– ayriliq va umidsizlik azobi. Ajralishning og'riqli azobi. 
- Karlayl, nima bo'ldi? – umidsiz nigoh bilan uning g'amgin ko'zlariga qaradim. 
-  Bilmayman,  Bella.  –  U  so'zlarini  chuqur  mulohaza  bilan  aytardi.  –  Biz 
ketganimizda hammasi yaxshi edi. Ehtimol, u haqiqatdan ketishi to’g’ri bo’lar. – U 
ko'zlarini рastga qaratdi. Uning har bir so'zi og'riq bilan to'lgan edi. 
Bu azob menga ham o'tdi. Bu menga haqoratdek tuyuldi. – Qanday qilib u..? 
Nega u bizni tark etdi? U bizga xiyonat qildi! 
- Bella, bu uning ixtiyoriy qarori edi. Uni hech kim haydamadi. – Edvard qo'lini 
mening yelkamga qo'ydi va bag’riga bosdi. – Bundan xavotir olma. U o'zi qaror qildi. 
Hamma o’z xonasiga tarqalib ketdi. Edvard bilan men Renesmining xonasida 
qoldik. Men karavot yoniga o'tirdim va tumorga tikilgancha turardim. 
- Edvard, nega u bizga buni ravo ko’rdi? 
-  Bella,  men  buni  bilmayman.  –  U  mening  yonimga  o'tirdi  va  qo'llarini 
yelkamga  o'rab  oldi.  –  U  shunday  qaror  qildi  va  biz  u  bilan  baxslasha  olmaymiz. 
Bagirra xohlagan narsani qiladi, uning qarorini hurmat qilishimiz lozim. Ehtimol, u 
bizning  hayot  tarzimizga  ko’nikolmagandir.  U  yovvoyi  рanterra  va  erkinlikka 
o'rgangan. 
- Yo'q, Edvard. – Ovozim g'azabdan titrab ketdi. – Bu yolg'on. Men buni his 
qilyapman.  U  bizga  bunday  qilmasdi.  Uning  xati...  U  bu  yerda  unga  joy  yo'qligini 
aytibdi.  –  Men  uning  vidolashuv  xatini  g’ijimlagancha  davom  etdim.  –  Bu  yerda 
nimadir sodir bo'lgan. Men buni his qilyapman. 

---

@Sumerki_Twilight_Zulmat_ostonasi  // Abduqodir Toshpo’latov 
 
Soxtalashtirib o’z nomidan tarqatish ta’qiqlanadi. Qonuniy jazo muqarrar va Allohning o’zi 
kifoya qilsin! 
-  Bella,  biz  buni  hech  qachon  bilolmaymiz.  Biz  faqat  murosaga  kEllishimiz 
kerak. – Bu so'zlari bilan u meni mahkam quchoqladi. 
Tong  otdi...  Kun  g'amgin  va  yomg'irli  edi.  Bizning  kayfiyatimiz  ham  ob-
havoga hamohang bo’ldi. Yana sog'inch bizning qalblarimizga qaytgandi. 
Shaharda  bizning  oilamiz  haqida  mish-mishlar  tarqaldi.  Biz  hammamiz  bir 
vaqtning  o'zida  jamoat  oldida  ko'rinishni  to'xtatdik,  Karlaayl  kutilmaganda  ishdan 
ketdi. Biz zudlik bilan ketishimiz kerak edi, ammo bu joy bizni qo'yib yubormasdi, 
negadir o'ziga tortardi va bu yerda hayotimiz hali tugamaganligini ishora qilardi. Bu 
yerda bizni yana bir narsa kutmoqda edi. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

---

@Sumerki_Twilight_Zulmat_ostonasi  // Abduqodir Toshpo’latov 
 
Soxtalashtirib o’z nomidan tarqatish ta’qiqlanadi. Qonuniy jazo muqarrar va Allohning o’zi 
kifoya qilsin!