Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

ғавыш//ғавуш ( Манғ., Бер., Хўж ) ~ ғовуш ( Тўртк., С. бий) – бачки ( ем-хашак учун екилган жўхори).
ғавқуш (Хўж., Қўнғ) – зоол қорақуш.
ғаджырмерə: к ( Тўртк.) жимжилоқ (бармоқ).
ғазтабан ат (Хўж., Қўнғ., Манғ.) – юупқа туёқли чопқир от.
ғай I ( Манғ.) – бошбошдоқ, ўз- ўзи билан овора.
ғай II (Хўж., Қўнғ.) –қайғу, ҳасрат, ғам: сенин не
ғайың бар? (Қўнғ.).
ғайры (Хўж., Қўнғ.) ~ ғəйри ( Манғ., Бер.) – бошқа, ўзга, ёт, бегона.
ғалавыт// ғалавут - 1.жанжал, ғавғо, адоват: ғалавытсыз йурмийсəн (Бер.); 2. тартибсиз, бесаранжом.
ғалакə// ғəлəкə - тамба ( бўсағада тешикка тиқиладиган тамба); ешикни ичкаридан бекитадиган ёғоч.
ғалғула (Хўж.) ~ ғалма-ғал ( Манғ.) - жанжал, ғавғо, ғалва; тўполон: ғалғуланды қой, джым тур (Хўж.); 2.ташвиш.
ғалы ( Тўртк., Қўнғ.) ~ ғалы// ғəли ( Манғ., Бер., Хўж ) – гилам.
ғалывач (Хўж., Қўнғ.) – қалдирғоч.
ғалтың– нотекис: йолы дым ғалтың əкəн (Бер.); ғалтың- ғултуң – ўнқир-чўнқир.
ғанджик ( Манғ.) – майда, ёмон пилла.
ғаппық//ғəппик (Хўж., Қўнғ.) – кичик қопқон.
ғапрынды – дим , шамол келмайдиган бекик жой.
ғапрынды болмақ – екинларнинг ҳосил қилмай ўсиб кетиши: қавун пəлəк ғапрынды боп , туйнəк самады
( Манғ.).
ғарав ( Тўртк., С. бий) – катта ип ғалтак: бир ғарав нах ( Ш.хон).
ғаравхана – хароба, вайрона, харобазор.
ғарғара ( Тўртк., Бер.) – жуда мушкул пайт: дəгиш алама деп қорқып, ғарғараға келип турғанымыз (Бер.).
ғарып- қасар (Қўнғ.) – етим-есир.
ғаркəллəзий (Хўж.) – лим-лим, лимма-лим тўла.
ғарпа//ғарса//ғыппа – шарта, тўсатдан, бирданига, дарҳол.
ғассал - (Хўж.) – еск. айёр, муғомбир; дангаса.
ғəлəт – ёлғон: ғəлəт сɵйлəпсəн
ғəрəз - ҳар ҳолда, ишқилиб, хуллас; барибир.
ғыддынламақ – езмалик қилмоқ, вайсамоқ.