Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

ғыджымгул (Бер.) – жингалаксиз, бахмалсимон,
қоракўл тери.
ғықтавақ - шовқин-сурон, ғалва, тўполон, олағовур.
ғымынламоқ - (Хўж.) қ. ғилджиңлəмəк.
ғыпмақ (Хўж., Қўнғ.,Манғ. ) – ўғирламоқ.
ғырыс - (Хўж., Қўнғ.) – ўжар, қайсар, тескари: дым ғырыс адам (Хўж.).
ғыркɵк – темир кўк (ранг) : ғыркɵк ат (Бер.).
ғырамыш// ғыррамыш – қаттиқ жанжаллашиш, тўс-тўполон, ур-йиқит.
ғыррық (Хўж., Қўнғ.) – қовунни тўдалаб уюб қўйиш.
ғырч-пəрч – 1.зич, тиғиз; 2. мустаҳкам, жуда маҳкам.
ғышша – бот. қамиш (ичи тўқ қамиш), қуриган, чий қиладиган қамиш.
ғобдай//ғоптый (Хўж.) ~ ғопта ( Манғ.) – 1. кичик ёғоч яшик (етикдўзлик асбоблари солиб қўйиладиган яшик) ; 2. қутича, гугурт қути.
ғоғырдан (Қўнғ.) – ўпқон: джетмиш джыл, сəксəн джыл сув кɵрмəгəн джердə ғоғырдан пайда бўлады (Т.ли).
ғодалақ – пакана, семиз (одам).
ғодра - ( Тўртк., Бер.) – аввалги йил екилган уруғдан униб чиққан буғдой.
ғоз – ёнғоқ: достын бир ғоз берсин, увам пычық чықсын ( Манғ.).
ғола (Қўнғ.) ~ ғора ( Манғ.) – шингил: бир ғола джузум ( Манғ.)
ғолагир// ғолағыр – лўмбоз ( уй тепаси ёпилгандан сўнг, устига қўйиладиган лой).
ғомча ( Манғ.) ўтин (қумдан олиб келинган саксовул).
ғопа ( Манғ., Бер.) – 1. ўсиб турган кўк қамиш; 2. қамиш ўриб олингандан кейин ерда илдизи билан қолган қолдиғи.
ғорбаймаққ.гумпйəмəк: пай ғорбайып йургəнəкəнав
( Манғ.).
ғор-ғор( Тўртк., Бер.) – гирдоб: ғор-ғорға тушсең аман чығув йоқ (Бер.).
ғорпан (Қўнғ.) – оёқ ботиб кетадиган билқилдоқ тупроқ (чанг) қатлами.
ғорра – мед.дабба : ғоррамысан, тезрақ йурсаң ɵлəсəмə? ( Манғ.).
ғоч I ( Бер., Манғ.,Хўж., Қўнғ.,) ~ ғо:ч ( Тўртк.,С. бий) – 1.довюрак, ботир, азамат, мард (йигит) : дым ғоч йигит ( Бер.) ; 2. хушчақчақ, қувноқ, хуштабиат (йигит).