Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

гəлджик — 1. бетайин, сўзида турмайдиган (одам); 2. эркатой, енгил характерли ёш бола.
гəмрә (Хўж.) ~ гәндә (Бер.) - кир, ифлос.
гəрбич (Қўнғ.) — ғишт: йеки машын гәрбич əкəлди (Т. киш).
гәррәймәк (Тўртк., С. бий) — гердаймоқ, кеккаймоқ.
гәрчләмәк — бўлакламоқ (қовуннинг учдан бир ёки тўртдан бир
қисмини алоҳида кесиб, уни пўчоғи устида майда бўлакчаларга бўлмоқ).
гэтчи//гәччи (Манғ., Бер.) ~гәччи (Тўртк., С. бий) — эчки.
гәч (Бер., Манғ.) — эчкини ҳайдаш, қайтаришда ишлатиладиган
сўз.
гəчхәк (Тўртк.) сомонли лой сувоқдан сўнг суртиладиган ганч
ва оҳак қоришмаси: гәчкәк теййармы? (У. боғ).
гәччә (Қ. бой)) — гапга тушунмайдиган, уқувсиз (одам).
гәшир - сабзи: эки-үч қарық гәшир, төрт-беш қарық пыйаз эктик (Бер.).
гэшир қопармоқ – этн. тортишмачоқ (ўйин).
гәшмәк (Хўж.) - ўғирламоқ: бул заджығалқаны кимнән гәштиң? (С. кўл).
гердан (Kўнғ.) — уч ёшдан ошган, бичилган ҳўкиз.
гиджик (Тўртк., Бер.) — мед. қичима.
гиджир (Манғ., Бер.) — 1. қизғин, жўшқин (одам); 2. гардкамчи,
қиморбоз.
гийәвәнт — кўкнори, нашаванд: бир гийәвәнт әри ба (С. бий).
гилджик (Хўж.) - сатанг, танноз; олифта: анав гилджик қызы барғо.
гилджиӊләмәк//гилмиңләмәк - эркаламоқ, таннозлик қилмоқ.
гилмала (Қўнғ.) ~ гырмала (Тўртк.) ~ гүлмала (Манғ., Хўж.) — андава.
гузəрмəн (Тўртк.,Бер) – Амударёдан кема ёки қайиқда ўтказиб қўювчи киши
гуймəнмəк (Хўж.,Шум.) – ҳаракат қилмоқ.
гул – кўч.м. мед. кўзга тушган оқ.
гулабы//гулавы – кечки нав ыовун ; катта, турли, чиройли қовун.
гулбəнт//гулвəнт – этн. Майда-майда мунчоқлардан чиройли қилиб ясалган аёллар бўйнига тақадиган безак.
гулбəррə - эск. хотин-қизлар бошига ўрайдиган гулдор рўмол.
гулкѳз (Тўртк.С.бий) – хумбузда усти қизил , ичи оқ бўлиб пишган ғишт: пе:ше гулкѳз кəрвич гəрəк (С.бий).