Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

вышырдамақ — пичирлашмоқ, шивирлашмоқ.
воғырлы (Хўж., Қ. чок) - унча, унчалик; шунча.
воззаң (Манғ.) шовқин, шовқин-сурон, ғала-ғавур.
возмурлық/возмураванлық (Хўж.) — 1. зўрлик, зўравонлик; 2. тартибсизлик, бошбошдоқлик.
воймақ (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) — ангишвона.
волақ (Манғ., Хўж.) — ландовур, лапашанг.
воңатай (Хўж., Қўнғ.) – ўнғай, қулай: бармаға воңатайлы эди (Ширин).
воңышық (Хўж., Қўнғ.) - тирикчилик, ҳаёт кечирмоқ.
ворылламақ//ворынламақ (Қўнғ., Хўж.)-бажармоқ
вошы (Хўж., Қўнғ.) - шу, ўша: вошы адам; вошы барышында (Қўнғ.).
вөгичче (Манғ, қўнғ., Хўж.) қ. буғача.
вөждәк (Хўж. Манғ.) қ. бызав: бар, вөджəгинə вот сап ке (Манғ),
вөджəт (Хўж.) - ўжар, қайсар: улы дым вөджəт, айтқанын этмийди.
вөзәкчә (хўж., Қўнғ.) ўзан, дарёнинг кичик ўзани.
вөктә (Хўж., Қ. чоқ) — ҳимматли, мард; ўктам.
вөкчә (Хўж., Манғ.) пошна; вөкчәни көтәрмәк — қочмоқ, қочиб
кетмоқ, кетиб қолмоқ.
вөкчә II (Хўж., Қ. чоқ) - суви бўлмаган ариқнинг таги.
вөләмата (Қўнғ., Хўж.) — жуда ҳам; то охиригача.
вөләтийзына (Бер, Манғ., Хўж.) — валад; ғайри қонуний, никоҳсиз туғилган: вөлəтийзынадан боған балада, маңлайы қара (К. бой).
вөмгән (Хўж., Қ. чоқ) ~ вѳмген (Қўнғ.) - кўкрак.
вөмир шерик (Хўж., Қўнғ.) - эр ёки хотин.
вөңгил-дөңгил (қўнғ., Қ. чоқ., Хўж.) — паст-баланд, ўнқир-чўнқир.
вөңир (Хўж.) — сал баландроқ ер.
вөңкәй/вөңкий (Хўж., Қўнғ., К. чоқ) — нуқул, фақат.
вөрә (хўж., Қ, чоқ) - устун.
вөрийпәк/вѳрипəк (Қ. чоқ., Хўж., Қўнғ.) - катта рўмол.
вөрмәджәк (Хўж., Қўнғ.) — ўргимчак.
вөрә (Хўж., Қ. чок) ~вөрә (Қўнғ.) — бирданига; дарҳол.
вөтел (Хўж.) ~ вөткел (Қўнғ.) — ўтиш учун ариқ устига ташланган тахта ёки ёғоч: ана джаптың веткәли бар (Хўж.).