Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

дɵким // до:кум ( Тўртк., С.бий) – маҳаллий ўғит, гўнг.
дɵнəджин – тўрт ёшли урғочи моллар: дɵнəджин бийə(Б.боз).
дɵнəн - тўрт ёшли еркак моллар: дɵнəн ɵғиз (Хўж.)
дɵнмəк – 1. айнимоқ, ўзгармоқ; айтган сўзидан қайтмоқ; 2.турли хил рангда товланмоқ; ийнимдə кɵйлəгим гул-гул дɵнəди (Бер.).
дɵңгəлəк – 1. ғилдирак: 2.думалоқ, тўгарак; айлана.
дɵңгəлəтмəк – думалатмоқ, айлантирмоқ, айлантириб юрмоқ.
дɵңгил (Хўж. Қўнғ.) – дўмбоқ, паст-баланд (ер).
дɵрəмəк – туғилмоқ, пайдо бўлмоқ.
дубақ// дувбақ (Хўж. Қўнғ.) – асов.
дувайбəнт – оқ падар: дувайбəнт адамның хасыаты болама? (Хўж.).
дувақ ( Тўртк., С.бий) – қопқоқ.
дудар//ду : дар ( Тўртк.) – 1. еск., хотин- қизлар дўпписига қистирилган укки пати: чəккəсинə дудар дақалла: гəлди (Қ. қиз); 2.шарф: мойнына асқаным хыйва дудары (Бер.).
дуймақ ( Тўртк., С.бий) – - сезмоқ: гəлйатқаныңны дуймай қалдим (Ш.хон).
думлудуш ( Тўртк., С.бий) – чор атроф, теварак-атроф.
дунмақ ( Тўртк., С.бий) – хаёл сурмоқ, ўйланмоқ.
дут – 1.тутун; 2. қурум, ис.
дучлашмақ//душлашмақ (Ш.хон) ~ душлашмақ
( Манғ., Бер., Хўж.) ~ ду : шлашмақ ( Тўртк., С.бий) – учрашмоқ, дуч келмоқ.
ду:ш ( Тўртк., С.бий) – томон, тараф : ɵйи шу ду:шта
( С.бий)
дубəлəй ( Манғ., Бер., Хўж.) – довул: қуйун, уйурма.
дувдəн//ду:дəн (Манғ., Бер.) – 1.новдадан тўқилган балиқ тутадиган асбоб; 2. новдадан тўқилган гўшт солиб қўядиган сават.
дудкəш// дуткəш (Манғ., Бер., Хўж.) ~ дудкəч (Қўнғ.) ~ду:дкəш ( Тўртк., С.бий) – 1.мўри; 2.дудбурон (уй тепасидаги дуд чиқадиган тешик); 3. кичик темир печка. 4. кашанда.
дудхана – чарм қилинадиган териларни тутунга тутадиган жой.
дуйум (Хўж. Қўнғ.) – барча, бутун, ҳамма.
дукəрт – кичкина қайчи : қайчының кичкинтəйини дукəрт деймиз (Бер.).