Baxt.
Hayotning m a’nosi ideal bilan bog‘liq bo‘lgani kabi baxt
atamasini ham hayotning ma’nosi tushunchasidan ajratib olin
gan holda tahlil etish mumkin emas. Zero, baxt inson o‘z
hayoti
ma’nosini qay darajada tushungani va shu ma’nodan umri mo-
baynida qoniqish hosil qilib borishidan iboratdir. H ar bir insonda
qoniqish hissi undagi maqsadlarning takomilga yetganidagina
ro‘y beradi. Faqat bu takomilga yetish jarayoni bir umr davom
etadi. Shu m a’noda buyuk ajdodimiz Abu Nasr Forobiy: «Baxt —
har bir inson intiladigan maqsad, zotan u muayyan komillikdir»,
— deganida ko‘p jihatdan haq edi.
Faqat bu qoniqish ham davomiylik tabiatiga ega
ekanini unut-
maslik lozim, uni lazzat bilan aynanlashtirish to‘g‘ri emas. Laz
zat oniylik xususiyatiga ega, o‘zini faqat jarayondagina namoyon
etadigan hodisa va u moddiy hayotdagi real, ammo o‘tkinchi
ehtiyojlardan kelib chiqadi. Masalan, gastrologik yoki shahvoniy
lazzatni olib ko‘raylik: deylik, siz kabobni xush ko‘rasiz va laz-
zatlanib
yeya boshlaysiz, lekin biroz muddat o‘tgach, to‘yasiz,
boshqa yegingiz kelmay qoladi; shahvoniy lazzat ham shunday.
Baxt esa ma’naviy ehtiyoj bilan bog‘liq, unda maqsadlarga birin-
ketin erisha borish, qoniqish jarayoni,
boya aytganimizdek, bir
um r to‘xtamaydi va doimo lazzat va zavqni o‘z ichiga oladi.
Baxt garchand, orzu kabi idealning hissiy-ehtirosli shakli si
fatida ko‘zga tashlansada, aslida undan farqli o‘laroq, shaxsning
intilishini emas, shu intilishning ro‘yobini anglatadi. Har bir inti-
lishning ro‘yobga chiqishi esa muayyan tayyorgarlikni va kurash-
ni taqozo etadi.
Baxt
haqida gap ketganda, albatta, omad to ‘g‘risida to‘xtalib
o‘tish lozim. Omad ham lazzatga o‘xshash oniylik tabiatiga ega.
Lekin bu oniylikda lazzatdagidek takrorlanish xususiyati yo‘q:
odamga omad hayoti mobaynida kamdan-kam kulib boqadi.
Omadning ana shu jihati haqida qrim -tatarlarning qadimgi
asotiri bor. Unga ko‘ra, omad m a’buda ekan, kunlardan birida
uning o‘g‘li yerni tomosha qilaman deb osmondan tushibdi-yu,
qaytib chiqmabdi. Shu-shu omad yerga tushib,
hanuz bolasini
qidirarmish. M a’budaning yuzi yo‘q, faqat qoq miyasi ustida bit-
tagina ko‘zi bor ekan. Shu bois u to ‘g‘ri kelgan o‘tkinchini tutib
283
olib, o‘g‘lim m ikan deb, balandga ko‘tarib, ko‘ziga olib borib qa-
rarkan va o‘g‘li emasligiga ishonch hosil qilgach, osmonu falak-
dan pastga qaratib itqitib yuborarkan. Omad o‘z qo‘liga tush-
ganlarning hammasiga shunday munosabatda bo‘lar ekan.
Darhaqiqat, mazkur asotirda omadning o‘tkinchilik mohiyati
juda chiroyli
va majoziy ochib berilgan; bir umr omadli odam
yo‘q, omad — tasodif, baxt — zaruriyat; omad — istisnoli, baxt
— qonuniy hodisa. Omad - shaxsning bir zumlik holatini aks et
tiradi, baxt esa inson nimaga erishmog‘i lozim, degan savolga bir
um r mobaynidagi amaliy javobdir.
Axloqiy tamoyillar ham inson va jamiyat hayotida muhim aha
miyat kasb etadi. Ular jamiyat tomonidan shaxsga qo‘yiladigan
talab tarzida namoyon bo‘lib,
insonning axloqiy mohiyatini,
uning hayoti mazmunini, odamlar bilan o‘zaro aloqalaridagi
asosiy jihatlarni belgilab beradi. Natijada tamoyillar, inson xatti-
harakatining umumiy yo‘nalishini ko‘rsatgan holda, ko‘pgina ax
loqiy me’yorlar uchun asos bo‘lib xizmat qiladi.
Do'stlaringiz bilan baham: