3 bob. "Tungi turna" pyesasida yozuvchi mahorati

Zamonaviy shingeki　teatri – Yaponiyada XX asr boshlarida yevropa teatrlari ta’siri ostida paydo bo‘ldi. Ko‘pgina yozuvchilar dramalari asar shaklida o‘qishga mo‘ljallangan va sahnada ijro etishga yaroqsiz holda tuzilgan. XX asr oxirlarida teatrida qo‘yilish uchun yozilgan shingeki pyesalari paydo bo‘ldi. 1926 yilda “Tsukiji shogekiijo” teatri Tsubouchi Shoyoning “Piligrim” pyesasini qo‘ydi. Keyin o‘sha yilning o‘zida Osanning “Do‘zax” va “O‘g‘il”, Mushanakoji Sanaetsuning “Havas”, “Hayot qiroli” va boshqalar pyesalar sahna yuzini ko‘rdi. Shingeki dramaturgiyasining rivojlanishiga 30-yillarda boshlangan xalq teatri uchun harakatlar asosiy ta’sir ko‘rsatgan edi²¹.
Pyesalarda siyosiy faolliklar oldinga surilishi talab qilindi. Ayniqsa Murayama Tomoyoshining “Qaroqchilar to‘dasi to‘g‘risida yozuvlar” (1926) pyesasi mashhur bu borada mashhurdir. Kabo Sakaening “Vulqon platosi” (1938) 30-yillarning eng yaxshi pyesalari qatorida turadi. Ikkinchi jahon urushi davrida hokimiyatning repressiyasi tufayli shingekining rivojlanishi to‘xtab qoldi. Urushdan keyingi davrlar bu janr uchun ko‘tarilish davri bo‘ldi. 40-60-yillarda dramaturglari orasida Kinoshita Junji – yapon xalq og‘zaki ijodi asosida bir necha pyesalar yaratdi. Ular orasida “Tungi turna” (1949), “Xikoichi haqida ertak” (1949) va boshqa pyesalar xalq orasida juda katta mashhurlikka erishdi.

2.