0 ‘ т к I r h o s h I m o V

Uzun kechalar
57
darak yo‘qmish. Shunda yetti og‘aynining hammasiyam 
otaning nasihatini esdan chiqaribdi. Hammasi birin-ketin qa- 
roqchiga aylanibdi. Pul to‘plashibdi, oltin yig‘ishibdi. Lekin 
qaroqchining taqdiri nima boiardi? Biri amallab dor tagidan 
qochibdi. Biri yuz darra yeb oiishiga sal qolibdi. Tag‘in bit- 
tasi zindonda yotib tuzalmas dardga chalinibdi. Faqat bitta 
kenja o‘g‘ilning omadi yurishib, boy-badavlat bo‘lib ketibdi. 
Dunyoning yarim xazinasini to‘plasa ham qo‘lga tushmabdi. 
Topgan-tutganini kemaga ortib o‘z yurtiga ravona bo‘libdi. 
Buni qarangki, ayni dengizning o‘rtasiga borganda to‘satdan 
bo‘ron boshlanibdi-yu, kemani parcha-parcha qilib tashlab- 
di. Qaroqchi yigit bir amallab yerga yetib olibdi.
Xullas, oradan qancha oy, qancha yil o‘tganidan keyin 
yetti og‘ayni tag‘in keksa otaning oldiga yetib kelishibdi.
- Xo‘sh, bolalarim, dunyo kezib nimalami ko‘rdinglar? 
Nima ishlar qildinglar? - deb so‘rabdi chol.
Yetti o‘g‘ilning hammasi bir-biriga gal bermay, dunyo­
ning adolatsizligini, o‘zlarining omadsizligini aytib yig‘lab- 
siqtashibdi.
Chol o‘g‘illarining arzini obdan eshitibdi-da, uzoq 
0
‘y­
lab qolibdi. Bilibdiki, yetti og‘aynining hech biri to‘g‘ri 
yo‘ldan yurmagan. Bo‘lmasa, aqalli bittasi baxtini topgan 
boiardi.
- Mayli, - debdi chol oxiri. - 0 ‘limdan boshqa hamma 
narsaga chora bor. Mening berkitib qo‘ygan shunday xazi- 
nam borki, unga ega bo‘lgan odam bir umr rohat-farog‘atda 
yashaydi. Shunaqa katta xazinaki, egasining yetti pushtiga, 
yetti pushtining yana yetti pushtiga yetib ortadi.
Shunday debdi-da, qo‘ynidan chiroyli oltin qoziq chiqa- 
zibdi.
- Yettovingiz ham mening pushti kamarimdan bo‘lgan- 
sizlar. Yettovingizni ham baravar yaxshi ko‘raman. Bu boy- 
likka qaysi biring ega boisang, menga baribir. Ammo aytib 
qo‘yay: bu xazina nuqul haq ish qilgan, pok odam qo‘liga

---

58