0 ‘ т к I r h o s h I m o V

Uzun kechalar
67
kelayotgani yo‘q. Keyingi paytlarda xotini jonidan to‘ydirib 
yuborganida, ko‘nglining bir chekkasidan shu xayol lip etib 
o‘tar, ammo Umidni o‘ylashi bilan o‘zining xudbinligidan 
nafratlanib ketardi. Hozir ham ko‘ngliga kelgan xayolni 
shoshilib quvdi. ,,Yo‘q, yo‘q, nomardlik bo‘ladi!“ Qiziq, 
boyagi yoshlaming raqsi, boyagi xushchaqchaq odamlaming 
qo‘shig‘i uning ko‘nglidagi g‘ashlikni haydagandek bo‘ldi. 
U ancha yengil tortib, uyiga kirdi. Servant ustida turgan 
,,Spidola“ni olib sekin narigi uyga kirdi-da, divanga yon- 
boshladi. Radio qulog‘ini ohista buragan edi, olis-olislardan 
kelayotgan nafis, ko‘ngilga yaqin hind kuyi yangradi. Ochil 
barmoqlarini chalkashtirib, boshi tagiga qo‘ygancha shiftga 
tikilib yotdi. To‘y qilmaslaridan oldin ikkovlari tez-tez kino- 
ga tushishar, Lola, ayniqsa, hind filmlarini yaxshi ko‘rardi. 
Hozir Ochil o‘sha samimiy, erka damlami eslab, xayolan jil- 
maydi. ,,0 ‘zing ham maydakash odam bo‘pqopsan, - deb 
o‘yladi o‘zini so‘kib. - Ojiz odam aybni boshqalardan qidi- 
radi. Lolaga nima karomat ko‘rsatding! To‘yni-ku amallab 
qarz-havola qilib o‘tkazding. Osmondagi oyni uzib berding- 
mi, sayohatga obchiqdingmi? Yosh bo‘lganidan keyin chi- 
royli kiyingisi keladi-da, nima qilsin!“
Birozdan keyin narigi uydan Umidning yig‘lagani eshitil- 
di. Zum o‘tmay eshik shiddat bilan ochildi-da, g‘ira-shirada 
ich ko‘ylakdagi Lolaning sochlari to‘zg‘igan boshi ko‘rindi.
- 0 ‘chiring, anavi mutil-mutilingizni! - dedi u baqirib.
Ochil beixtiyor radioni o‘chirdi. Lola eshikni ochiq qol-
dirib nari ketdi. 0 ‘sha yoqdan uning ataylab qattiq gapirgani 
eshitildi:
- 0 ‘chir ovozingni, itvachcha! Hozir derazadan uloqtirib 
yuboraman. Hammalaring qo‘shilib qo‘shmozor bo‘llaring!
Ochilning yuragi yana sanchdi. Negadir o‘tgan umri- 
ni o‘yladi. Bolaligida otasi o‘lib ketgan, o‘ninchi sinfga 
o‘tganida onasi ham qazo qilgan edi. Ochil opasining qo‘li- 
da qoldi. Ammo institutga kirishi bilan hech kimga og‘irli-

---

68