0 ‘ т к I r h o s h I m o V

О ‘tkir Hoshimov
ni qilaveradi. Zo‘r kelsa, Eski shahardagi mardikor bozoriga 
borib, hammolchilik qiladi. Ammo-lekin bolalarini birovga 
zor qilib qo‘ymaydi. Qarang, bir narsa yetti uxlab tushiga kir- 
mabdi. Oy o‘tadi, yil o‘tadi, payti kelib sening o‘g‘ling ham 
Afg‘onistonga boradi, baynalmilal burchini bajaradi... desa 
aslo ishonmasdi. Shundoq bo‘ldi.
„Boshi toshdan bo‘lsin ishqilib. Ko‘pi ketib, ozi qoldi“.
-
Keyingi bekat - ,,G‘uncha!“ Patta olmaganlar o‘zidan 
ko‘rsin, jarima to‘lasa xotiniga paypoq ololmaydi, uyida jan- 
jal bo‘ladi.
„Obbo! Shang‘illayverarkan-da bu xotin qo‘limga mikro- 
fon tegdi deb!,,
„G‘uncha“. Nominiyam topgan-da? Mayli, buyam bola- 
larga bir ermak-da. ,,Nu, pogodi“ desa, jonini beradi. Bo‘rini 
aytmaysizmi, bo‘rini! Voy, qiztaloq!
Ota hovlisi shu yerda edi. Suv bo‘yida. Zilzilada uncha- 
yam shikast yetmadi. Boloxonaning sinch devoridagi guva- 
lalar to‘kilganini aytmasa... Hamidulla o‘shanda hali uylan- 
magandi. Haydovchilik kursini endi bitirgandi. Aslida-ku, 
tarixehi bo‘lmoqehiydi. Universitetga kirishni orzu qilardi. 
„Kitob o‘qigin, ha-a, o‘qiyver, yog‘i chiqadi! Otangni bekitib 
qo‘ygan g‘aznasi bor! Qaynab chiqyapti. Seni uylantiradi, 
bola-chaqang bilan qo‘shib boqadi! Tur o‘mingdan, qulup- 
nayni chopiq qil! Ertaga bozorga opchiqib sotsang, kuningga 
shu yaraydi!“ (Otasining asabi chatoq edi.)
Zilzila bahonasi bilan ,,buzdi-buzdi“ boshlandi. Bu yerda 
ko‘p qavatli muhtasham binolar qad ko‘tarar emish. Osmo- 
no‘par qasrlar... Polshaga bir oyog‘ini tashlab kelgan otasi 
qo‘ltiqtayog‘ini do‘dallatib, xo‘p yugurdi-ya! Raykom, ra- 
yispolkom, gorispolkom...
Hamidulla otasining cho‘ltoq oyog‘ini ko‘p ko‘rgan. Chap 
oyog‘ni,.. Tizzadan yuqorisi saqlanib qolgan oyoq allaqan- 
day ingichka tortib ketgan. Uchi to‘mtoq, ko‘kimtir-qizg‘ish 
rangda. Shimining pochasini qayirib, oqarib ketgan eski qa-

---