Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

лар кўздан йўқолган, шамол кўтарилганга ўхш ар-
ди, чунки сув сирти тўлқинланарди, худди балиқ
тангаси билан қоплангандек, у ер-бу ери чақнаб
кетарди, тобора яқинроқ, яқинроқ туюлардики,
баҳайбат кўл сувга миллионлаб луидорларни со-
чиб юборган ва дарё бир лаҳзага ортга қайтган-
дек: гўё соф олтиннинг ёғду таратаётган оқими
Бальдини томонга қараб сирғаларди.
Бальдинининг кўзлари ғамгин ва ёшли эди.
Бир қанча вақт у тик турди ва бу ажойиб манза-
рани кузатди. Кейин бирдан деразани очди, тир-
гакларни кенг кўйди ва Пелисьенинг атир шиша-
сини қуч билан ирғитиб юборди. У шишача сувга
қандай шалоплаб тушганини ва оний лаҳзага ял-
тираётган сув гиламини йиртганини кўрди.
Хонага тоза ҳаво кирди. Бальдини чуқур на-
фас олди ва шишган бурни ўзига кел
1
унча қутди.
Шундагина у деразани ёпди. Деярли шу дақиқа-
да, бирданига тун чўкди. Шаҳарнинг тилло билан
ёғдуланган манзараси ва дарё кулранг тусда қот-
ди. Хонани дарҳол қоронғилик қоплади. Бальди-
ни яна ўш а ҳолатда, деразага ҳаракатсиз нигоҳи-
ни тикканича турарди. «Эртага Пелисьега жўнат-
майман, - деди у, иккала кўли билан стулининг
орқасига ёпишиб. - Ж ўнатмайман. Уйларни ке-
зиб ҳам юрмайман. Эртага нотариусга бораман

---

86
Патрик Зюскинд
ва уйим ҳамда дўконимни сотаман. Мана нима
қиламан».
Унинг юзида ўж ар, қитмир ифода пайдо бўл-
ди, ва у бирданига ўзини жуда бахтиёр ҳис этди.
У яна тақцирини мардона чорлаётган навқирон
Бальдини эди - гарчи ушбу ҳолатда тақцир чор-
лови фақат чекиниш бўлса ҳам. Ҳеч бўлмаганда