Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

болаларча қўрқув бегона эди. Уни хоҳлаган вақт-
да хоҳлаган иш билан ертўлага юбориш мумкин
эди, бошқа болалар бунга фонар билан киришга
зўрға жазм қилишарди; ёки ҳовлига тун зулматида
ўтинга жўнатиш мзгмкин эди. У яна ҳеч қачон ўзи

---

«Ифор»
39
билан фонар олиб бормас ва барибир бирор ножўя
ҳаракат қилмасдан, қоқинмасдан, бирор нарсани
тушириб юбормай керакли нарсани аниқ топиб
тез олиб келарди. Лекин бунданам ажабланарлиси,
Гайар хонимнинг бир неча марта сезишича, Гре-
нуй қоғоз, мато, ёғоч ва ҳатто мустаҳкам терил-
ган тош деворлар, жипс ёпилган эшиклар ортини
ҳам кўра биларди. У тарбияланувчилардан айнан
ким ётокда турганини у ерга кирмасдан ҳам би-
ларди. У рангли карамда шиллиққурт борлигини
карамни тўғраб улсурмасларидан туриб биларди.
Бир сафар эса Гайар хоним пулларини ҳатто ўзи
ҳам топа олмайдиган даражада (у яшириш жойи-
ни ўзгартириб турарди) яхшилаб яшйрганида, би-
рор сония иккиланмасдан, камин устуни ортида-
ги жойни кўрсатди - бўлмасам-чи, пуллар шу ерда
эди! У ҳатто келажакни кўра оларди: қайси бир
одамнинг келиши ҳақида келишидан анча олдин
ҳисоб берарди ёки момақалдироқ бўлишини ҳали
осмонда кичик булутча пайдо бўлмасиданоқ беха-
то айта оларди.
Буларнинг ҳаммасини у, албатта, кўрмаган,
кўзлари билан қўрмаган, балки янада аниқроқ ва
тиниқроғи, бурни билан ҳис этганди: карамдаги
шиллиққуртни, устун ортидаги пулни, бир неча
даҳа узоқликдаги одамни - ҳатто ҳид билиш қо-
билияти оташқурак зарбидан жабр кўрмаганда
ҳам, буларни Гайар хоним тушидаям кўрмаган