Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

Патрик Зюскинд
узоқ вақт ўтгандан сўнг, балки ярим соатдан сўнг
«ўтин» сўзини айтмагунича кўкраги билан ёғоч
устида ётарди. Гўё унинг борлиғи ўтиндан ибо-
рат, томоғининг тагигача ўтинга тўла, худди қор-
ни, ҳалқуми, бурни ўтинга тўла эди - мана қан-
дай қайт қилди у бу сўзни.
Бу уни ўзига келтирди, дарахтнинг ортиқ да-
ражада мавжудлиги, унга димиқиш хавфини
солаётган бўйидан қутқарди. У қўзғалди, тахлам
устидан қулади ва ёғоч оёқда оқсоқланиб нари
кетди. Бир неча кундан сўнг қучли ҳид таассу-
ротидан мутлақо ўзида эмасди ва таассурот янги
куч билан унда сузарди, ўз-ўзига гагшрарди, гўё
«Ўтин, ўтин» дея қарғанаётгандек эди.
Гапиришни у шундай ўрганди. Ҳид таратмай-
диган предметларни билдирувчи сўзлар, яъни энг
ешвало, нафосат ва ахлоққа оид мавҳум тушун-
чалар унда энг катта қийинчиликлар туғдирарди.
Уларни ёдда олиб қололмасди, адаштириб юборар-
ди, ҳатто катта бўлганида ҳам уларни ўринсиз ва
кўпинча нотўғри қўлларди: ҳуқуқ, виждон, Худо,
қувонч, жавобгарлик, сулҳ, миннатдорчилик ва
ҳоказо - булар ифодалаши керак бўлган маъно-
лар унинг учун англашилмас эди ва шундайлиги-
ча қоларди. Бошқа томондан, ҳид таассуротлари
асосида ўзида йиққан нарсаларни ифодалашга
муомаладаги тил унга етарли бўлмай қолди. Тез
орада у ҳид орқали нафақат ўтинни, балки унинг:
заранг, эман, қарағай, қайрағоч, нок, эски ўтин,
янги, пўк, чириган, моғор босган каби турларини
ажратарди. Уларни шу қадар аниқ ажратардики,
бошқа одамлар кўз билан кўриб ҳам ажрата ол-
масликлари мумкин эди. Бош қа нарсалар билан
ҳам иш деярли шундай бўларди.
Гайар хоним ҳар куни эрталаб қарамоғидаги-