Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

болаларда янчиш га-да одам жирканадиган улкан
ўргимчак каби жирканч туйғу уйғотарди.
Катта бўлиб қолганидан кейин уни ўлдириш
фикридан қайтдилар. Уни йўқотиш мумкин эмас-
лигини тушзшдилар чоғи. Бунинг ўрнига улар ҳи-
мояланишга, қочишга, ҳар қандай ҳолатда унга
тегиб кетишдан сақланишга бошладилар. Ундан
нафратланмасдилар. Унга рашк ҳам қилмасди-
лар, ҳасад ҳам қилмасдилар. Бундай туйғуларга
Гайар хоним муассасасида кичик сабаб ҳам йўқ
эди. Уларга шунчаки унинг борлиги халақит бе-
рарди. Унингҳидини сезмасдилар. Ундан қўрқар-
дилар.
5
Шу билан бирга, холис қараганда, унда қўрқи-
тадиган ҳеч нарса йўқ эди. Унча баланд бўлмаган,
унча кучли бўлмаган ўсмир эди, хунук бўлса-да,
кўрибоқ қўрқадиган даражада бадбашара эмас-
ди. У ҳужумкор ҳам, айёр ҳам, маккор ҳам эмасди,
ҳеч кимни гижгижламасди ҳам. У четда туришни
истарди. Унинг ақли ҳам бир оз даҳшатга солиши
мумкиндек тзчоларди. У зш ёшидагина оёққа тур-
ди, биринчи сўзни тўрт ёшида айтди, бу «балиқ»
сўзи эди, бу сўз ундан Шаронн қўчасига узоқдан
қандайдир балиқ сотувчи келиб баланд овозда ўз
маҳсулотини мақтай бошлаганда бирдан пайдо
бўлган ҳаяжон онида акс садо каби зшдан суғури-
либ чиқци. У ўзидан ташқарига чиқарган кейин-
ги сўзлари «ёронгул», «эчки оғили», «савоя карами»
в а « Бадбаш ара Жак» (яқинда жойлашган ҒШез бе
1а Сго
1
х монастири боғбони ёрдамчисининг лақа-
би, Гайар хоним баъзан уни оғир ишларга ёллар-

---

«Ифор>
35
ди ва у умрида бир марта ҳам ювинмаганлиги би-
лан а^кралиб турарди) бўлди. Феъллар, сифатлар