Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

риш ҳақида згйламасди, лекин оғир вақтларда гап
ҳатто ҳаёт-мамот ҳақида борса-да, чиқимларга
бир су ҳам ортиқча қўшмасди. Йўқса, муассаса
унга зиён келтириши мумкин эди. Унга пул керак
эди, у ҳамма нарсани аниқ ҳисобларди. Қариган-
да ўзига эри каби Отель-Дьёда жони чиқмаслиги
учун, уйида ўлиши мумкин бўлмоғи зшун рента
сотиб олмоқчи, унинг устидан яна бир қанча ма-
блағга эга бўлмоқчи эди. Унингўлими эса хонимни
бефарқ қолдирганди. Лекин у бир-бирига бегона
юзлаб одамларнинг ошкора оммавий биргаликда
ўлишларидан жирканарди. У ўзига ҳусусий ўлим-
ни истарди ва бзшинг зшун маълум бир маблағни
йиғиши керак эди. Тўғри, баъзан шзшдай қишлар
бўлардики, унинг қарамоғидаги болаларнинг йи-
гирматасидан 3-4 таси ўларди. Лекин бу кўрсат-
кич бошқа қўп хусусий тарбиячиларникига қа-
раганда яхшироқ эди, ташландиқларнинг ўндан
тўққизини ташкил этадиган йўқотишлар йирик
давлат ва черков етимхоналарига нисбатан ҳам
яхши эди. Шуниси ҳам борки, уларнинг ўрни-
ни тўлдириш қийин эмасди. Париж йилига зш
мингдан ортиқ янги ташландиқларни, ноқонуний
туғилган етимларни дунёга келтирарди. Шзшинг
уч^ш айрим йўқотишларга осон кўникиларди.
Гайар хонимнинг муассасасида кичкина Гре-
нуйнинг омади чопди. Бзшдан бошқа бирор жой-

---

«Ифор»
31
да яшаб кетмаслиги аник, эди. Лекин бу ерда,
ушбу ҳиссиз аёл қошида у гуркиради. Танаси пи-
шик, ва фавқулодда чидамли эди.
Унга }Ьсшаб чиқиндилар ичида туғилишни бо-
шидан кечирган бирортасига ёрут дунёда қиси-
ниб яш аш бу қадар енгил бўлмасди.
У кундузлари сувдай шилдираган ёвғон шўрва-