Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

худди рўёбга чиқмаган аксиришдаги каби кал-
та-калта тўлқин сифатида чиқара бошлади. Ке-
йин бурни тиришди ва бола кўзини очди. Кўзлари
ноаниқ рангда эди - кулранг моллюска ва шиша-
ранг-оқ-қаймоқ туси оралиғида эди, шиллиқ қават
билан қопланган ва ҳали қўриш учун мосланмага-
ни аниқ эди. Террьеда шундай таассурот бор эди-
ки, бу кўзлар уни умуман ҳис этмадилар. Бурни
бошқа гап. Агар боланинг хира қўзлари ноаниқ
томонга оғган бўлса, унинг бурни аниқ мақсадни
нишонга олгандек эди ва Террье ғалати ҳиссиётни
туйди, гўё бу нишон унинг ўзи, унинг шахси. Ик-
кита митти тешик атрофидаги митти бурун девор-
лари боланинг юзида очилаётган ғунча каби катта-
лашарди. Ёки ҳудди қиролликнинг наботот боғида
ўсадиган кичик йиртқич ўсимликларнинг тулбарг-
лари каби... Гўё ундан қандайдир ваҳимали, ўзига
тортувчи куч тарқалаётгандек эди. Террьега бола
уни қўраётгандек, унга бурун катаклари билан кес-
кин ва синовчан, тешиб юборгудай қараётгандек
эди, гўё кўзлари билан бу қадар қарай олмасди,
ҳудди бзфни билан ниманидир, Террьедан чиқаёт-
ган ниманидир, Террье яшира олмайдиган ва ту-
тиб қололмайдиган ниманидир ютаётгандек эди.

---

«Ифор>
27
Ҳиди йўқ бола уни уятсизларча ҳидларди, мана
шу, холос. Бола уни ҳис қиларди! Ва бирдан Тер-
рье ўзини тер ва сирка ҳиди, ачиган карам ва
ювилмаган кўйлак ҳиди келаётган қўланса деб
ҳис қилди. Ўзига яланғоч ва мажруҳ туюлди, гўё
унга ўзини кўрсатмайдиган кимса боқаётгандек
эди. Худди уни терисидан ўтиб, ичкарига, энг ич-
карига кириб ҳидлаётгандек эди. Энг нозик ҳис-