Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

олмагани, ёза олмагани каби. Бу нарсалар улға-
йиш билан пайдо бўлади. Қатъий қилиб айтганда,
одам жинсий балоғатга етиш даврида кучли ҳид
чиқара бошлайди. Ҳа, худди шундай. Шундай -
бошқача эмас. Ахир, ўз даврида Гораций ёзма-
ганмиди: «Ўсмирдан така ҳиди келади, қиздан оқ
наргис гули каби хушбўй ҳид келади» Римликлар
бунда нимадир тушзшганлар! Инсон ҳиди доимо
така ҳиди ва гуноҳ ҳидидир. Шундай экан, ҳали
тушида ҳам, руҳида ҳам жисм гуноҳига ботмаган
гўдакдан қандай ҳид келиши керак? У-чу-чу! Ҳеч
қандай!
У саватни яна тиззасига қўйди ва эҳтиёткорлик
билан тебратди. Бола ҳали ҳам қаттиқ ухларди.
Унинг митти ва қизил ўнг қўли қопқоқ остидан
чиқиб турарди ва ёноқлари томон чўзилганди.
Террье мулойим жилмайди ва бирдан ўзини жуда
ёқимли ҳолатда туйди. Бир неча лаҳзага ўзини
гўёки шу боланинг отаси деган тахайюлга бери-
лишга қўйиб берди. Гўё у роҳиб бўлмагандек, од-
дий авом, балки ҳалол ҳунарманддек. Ўзига юнг
ва сут ҳиди келиб турган иссиққина бир хотин
топган, улар ўғил кўрганлар, мана ҳозир уни тиз-

---

26
Патрик Зюскинд
залари устида тебратмокда, ўз ўғлини, у-чу-чу...
Бу фикр унга лаззат бағишлади. Унда қандайдир
хотиржамлик бор эди. Ота фарзандини тиззала-
рида тебратяпти, у-чу-чу, манзара бу қадим дунё
каби эски ва абадий, навқирон ҳамда тўғри ман-
зара эди. Ўшандан бери олам каби турғундир,
сизга айтсам!
Террьенинг қалби илиди, ҳиссиётга берилди.
Шу дамда бола уйғонди. Дастлаб унинг бурни
уйғонди. Митти бурун ҳаракатга келди, тепага
тортилди ва ҳид ола бошлади. У ҳавони тортиб,