Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

тезлиги бу ишнинг алифбосидир - етарлича мўл
сув куйилган мис қозонни кўядиган камин }шоғи-
га ўт ёқарди. У қозонга қисмларга бўлакланган
гиёҳларни ташларди, ажратувчи қувур - «мавр-
нинг боши»ни - икки деворли қопқоқни ўрнатар-
ди ҳамда чиқиб кетувчи ва қуйилувчи сув учун
иккита унча катта бўлмаган сув қувурни уларди.
Бу қуюлтирилган маҳсулотни совутиш учун тако-
миллашган қурилма, дея тушунтирарди у, унга
кейинроқ ўрнатилган, негаки ўз пайтида, далада
ишлаганда, совутишда шунчаки шамолдан фой-
даланган. Кейин эса оловни пуфларди.
Мосламанинг ичидагилар аста-секин қайнаб
чиқарди. Ва бир қанча вақтдан сўнг аввалига
титраётган томчилар шаклида, кейин ипга ўх-
шаш оқим тарзида буғланган суюқлик «маврнинг
боши»даги учинчи қувурчадан Бальдини қўй-
ган флорентия сувдонига тушарди. Аввалига у
суюқ бўтана шўрвадек хунук кўринарди. Лекин
аста-секин, айниқса, тўла сувдон ўрнига янгиси
қўйилгандан кейин оҳиста четга суриларди, бу
қуйқа иккита турли суюқликка ажраларди: қу-
йида гул ёки гиёҳ суви тиниб қоларди, юқориси-
да эса қалин мой қатлами сузарди. Энди фақат
эҳтиёткорлик билан флорентия сувдонининг қу-
йидаги бўғзидан нафис-муаттар гул сувини қуйиб
олиш ва қолган соф мой, эссенция, ўсимликнинг
кучли ҳидли асосини олиш керак эди.
Гренуй бу жараёндан ғоят завқда эди. Агар қа-
чондир ҳаётида нимадир уни ҳаяжонга солган бўл-
са, албатта, сиртига чиқмайдиган, лекин яширин,

---

«Ифор>
123
совуқ алангадек ёнаётган ҳаяжон - бу айнан олов,
сув, буғ ва айёрона асбоб-ускуна ёрдамида жисм-