Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

нига ишонмасди, ҳид олиши уни алдамаганига
ишонмоқ учун қўзларидан нажот излади. Тўғри,
бу туйғулар эсанкираши узоқ чўзилмади. Унга ўз
ҳид билиш таассуротларини қўз билан тасдиқлаш
ва қарамасдан берилиш учун ниҳояти бир дақиқа
керак бўлди.
Энди ҳис этдики, у - одам эди, унинг қўл-
тиқлари остидаги тер ҳидини, сочларининг ёғи-
ни, сонларининг балиқмонанд ҳидини туйди ва
буюк лаззатланиш ҳис этди. Қизнинг тери худди
салқин денгиз шабадаси каби хушбўй эди, соч-
лари ёнғоқ ёғи каби, сонлари - сув нилуфарлари
гулдастасидай, териси - ўрик рангидай... ва ушбу
барча таркиблар қўшилмаси шундай ҳашаматли,
шундай уйғун, шундай сеҳрли ифор яратардики,
қачонлардир Гренуй тутган барча ҳидлар, қачон-
дир у ўйнаб ўз ичида қурган барча ҳидлар иншо-
оти бор маъносини йўқотди, бирданига шунчаки
бузилиб кетди. Ю з минглаб хушбўй ҳидлар шу
биргина ифорга арзимас эди. Унинг ўзи олий та-
мойил эди, қолган бошқалари унга кўра тузилиши
керак эди. Унинг ўзи гўзаллик эди.
Гренуй тушуниб етди: агар ушбу ҳидга эга бўл-
маса, унингҳаёти бутун маъносини йўқотади. Уни
майда тафсилотларигача, энг охирги нозик қир-
раларигача таниши кера^, у ҳақда од дий умумий
хотиралар етарли эмас. У гўё ушбу улуғвор ҳид-
га шахсий тамға қўймоқни, уни ўз қора кўнгли

---

«Ифор>
57
тўс-тўполонига муҳрламоқни, нозикликларигача
тадқиқ этмоқни ва ҳозирдан эътиборан бу сеҳрли
формуланинг ички тузилишига мос тарзда яш аш ,
фикрлаш, дунёни қадрлай олишни хоҳларди.
У қиз томон секин одимлади, яқинроқ, янада
яқинроқ. Мана у шийпон остига кирди, ва бир қа-