Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

Лекин у ерга боргиси келмади. Унда ортиқ ғор-
даги ёлғизликка ташналик йўқ эди. Бу тажриба
аллақачон бошдан ўтказилган ва ҳаёт учун яроқ-
ли эмасди. Худди шундай, бошқа тажриба ҳам,
одамлар орасидаги тажриба ҳам. У ерда ҳам, бу
ерда ҳам бўғиласан. Унинг 
5
члуман яшагиси кел-
масди. Унинг Парижга қайтиб ўлгиси келарди. У
шуни хоҳларди.
Вақт-вақти билан чўнтагига қўлини тиқар ва ўз
атири куйилган кичкина шиша идишчани ушлаб
қўярди. Шишача ҳали деярли тўла эди. Грассдаги
чиқишда бор-йўғи бир томчи ишлатган эди, хо-
лос. Қолгани эса бутун дунёни сеҳрлашга етади.
Агар у хоҳлаганида, Парижда ўнлаб эмас, балки
юз минглаб одамларни ундан жунбишга келиш-

---

298
Патрик Зюскинд
га мажбур қилиши; ёки қирол унинг оёғини ўпи-
ши учун Версалга сайр қилишга жўнаши; папага
атир сепилган хат жўнатиб, ҳамманинг олдида
янги пайғамбар бўлиб пайдо бўлиши; қироллар
ва императорларни Нотр-Дамда уни император-
лар узра шоҳ қилиб кўтаришга; ҳатто уни ердаги
Худо дейишларига мажбур қилиши мумкин эди -
агар умуман Худони шоҳликка кўтариш мумкин
бўлса...
Агар у хоҳласа бўлди, буларнинг ҳаммасини
қилиши мумкин эди. У бунга қодир эди. У ҳоки-
миятни қўлда тутиб турарди. Бу ҳокимият пул ҳо-
кимлигидан ёки зўравонлик ҳокимлигидан, ёки
ўлим ҳокимлигидан кўра кучлироқ эди: кучли ҳо-
кимият унга ўз ҳидини бера олмасди. Майлига,
бутун дунё олдида атир ёрдамида Худо бўлиб бўл-
са-да намоён бўлади - агар ўзида ҳид йўқ экан
ва шунинг орқасида ҳеч қачон кимлигини била
олмас экан, бунга у тупуради: бутун дунёга, ўз-