Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

ўраб ўш а ердаёқ жойида ишлов беради. Фақат

---

«Ифор>
253
сочлари ва кўйлагини, доимгидек, ўзи билан олиб
кетади, чунки бу қисмлар тўғридан-тўғри вино
спиртида ювилиши мумкинки, буни устахонада
бажариш қулайроқ. Ёғупанинг охирги ишлови ва
уни буғлаб қуюқ модда олиш учун яна бир кеча
керак эди. Агар ҳаммаси яхши кетса - ҳаммаси
яхши бўлишига шубҳаси ҳам йўқ эди, - унда ин-
динига у дунёдаги энг яхши атирларни тайёрлаш
учун зарур барча эссенцияларнинг эгасига ай-
ланади ва ер юзидаги энг яхши ҳидли одамдек
Грасни тарк этади.
Тушликкача у наргисларни тугатди. Оловни
ўчирди, ёғли қозонни ёпди ва ҳаво олиш учун
устахонадан чиқди. Шамол ғарбдан эсарди.
Виринчи нафасданоқ у сергакланди. Ҳаво-
да нимадир жойида эмас, нимадир бўлганди.
Шаҳар ҳавосида, унинг ушбу либосида, минглар-
ча иплардан тўқилган қўринмас этагида олтин
ришта етишмасди. Сўнгги бир неча ҳафтада бу
муаттар ришта шундай маҳкамландики, Гренуй
уни шаҳардан ташқарида, ўз кулбасида ҳам бе-
малол ҳис қиларди. Энди эса у йўқ эди, йўқолган-
ди, уни машоми ила сезиш мумкин эмасди. Гре-
нуй кўрқувдан қотиб қолди.
У ўлган, дея ўйларди. Кейин янада даҳшатли-
роғи: кимдир мендан кўра олғирлик қилган, деб
ўйлади. Бошқа одам менинг гулимни узган ва
унинг ифорини ўзлаштирган! У қичқирмади, бу-
нинг учун унинг қайғуси жуда буюк эди, лекин
кўз ёшлари кўзларининг четидан сизиб чиқди ва
бирданига шашқатор қуйилди.
Шу пайт тушликка Дрюо «Тўрт Шаҳзода»дан
қайтди ва айтдики, бугун эрталаб Иккинчи Элчи
ўн икки хачири ва қизи билан Греноблга жўнаб