Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

унга қарши бўлмағур шубҳа ҳақда билмайди ҳам.
Бу беюз аёл бўлса болаларга хос ҳиднинг йўқлиги-
ни уқтирмоқчи бўлади. Қани, бунга нима деймиз?
У-чу-чу!»
Ва у саватни тиззалари устида оҳиста тебрат-
ди, гўдакнинг бошини силади ва бу хитоб эми-
зикли чақалоқларга яхши ва тинчлантирувчи
таъсир кўрсатади деб ўйлаганидан бир неча мар-
та «У-чу-чу»ни қайтарди.
«Демак, сендан қиёмқанд ҳиди келиши керак,
бу нима бемаънилик, у-чу-чу!»
Бир оздан сўнг саватдан бармоғини чиқарди,
уни бурнига олиб келди, ҳидлади, лекин фақат
тушликда тановул қилган нордон карам исиниги-
на туйди.
Бир қанча вақт иккиланиб турди, кейин у ёқ
бу ёғига биров қараб турмаяптимикан дея қара-
ди, саватни ердан олди ва унга семиз бурнини
тиқди, бурнини шу қадар яқин олиб бордики, бо-
ланинг малла туклари бурни з^чини қитиқлади. У
бирор бир ҳидни сезаманми, деб боланинг боши-
ни ҳидлади. У гўдакларнинг бошидан қандай ҳид
келиши ҳақида яхши тасаввзфга эга эмасди. Тур-

---

•Ифор>
25
ган гапки, қиёмқанд эмас, бу - аниқ, ахир қиём
- қуйдирилган ш акар, шу вақтгача фақат сут
эмған чақалоқдан қандай қилиб куйдирилган ш а-
кар ҳиди келиши мумкин. Лекин ундан сут ҳиди
келмасди. Ундан тери ва соч ҳиди, балки бир оз
тер ҳиди келиши мумкин эди. Террье ҳидлаб кўр-
ди ва кейин тери, соч ва балки бир оз гўдак тери
ҳидини туяман деб ўзини ишонтирди. Лекин у
ҳеч нарса сезмади. Қанча уринса ҳам. Гўдаклар-
да ҳид бўлмаса керак, ўйлади у. Гап шунда бўлса
керак. Гап ш унда, тоза парвариш қилинган бола-
да умуман ҳид бўлмайди, гапира олмагани, югура