Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

172
Патрик Зюскинд
ки умуман ерга бўлган қизиқишини ва биосфе-
рага муносабатини уйғотди.
Сутли-соғилзшчи гул етиштирйш тажрибалари-
ни аранг тугатишга улгуриб, у енгилмас ғайрат
билан ерга яқинлик ва яшовчанлик ўртасидаги
боғлиқлик ҳақида катта асар яратишга киришди.
Унинг тезиси шзшдан иборат эдики, ҳаёт фақат
ердан маълум бир узоқликда ривожланиши мум-
кин, чунки ернинг ўзи доимо Пи1с1иш 1е1а1е деб
аталзгвчи қандайдир бир чириш газини чиқара-
дики, у ҳаётий кучларга босим ўтказади ва эрта-
ми-кеч уларни фалаж қилади. Шунинг учун ҳам-
ма тирик мавжудотлар ўсиш йўли билан ердан
ажралишга ҳаракат қиладилар, яъни ундан қо-
чиб ўсадилар, унга қараб ўсмайдилар; худ ди шу
сабабдан улар ўзларининг энг қимматли қисмла-
рини юқорига йўналтирадилар: буғдой - бошоғи-
ни, гул - ғунчасини, инсон - бошини; ва шунинг
учун ҳам уларни кексалик эгилтириб ва яна ерга
букади, улар чорасиз ажал келтирувчи газ таъси-
рига тушадиларки, унда чириш жараёни туфай-
ли охир-оқибат ўзлари ўлимларидан кейин унга
айланадилар.
Пьерфорда етти йил ғорда уни бутунлай чи-
риш элементи - тупроқ, ер қоплаган жойда яш а-
ган кимса пайдо бўлганини эшитиб маркиз де
ла Тайад-Эспинасс ҳаяжонга тушди ва Гренуй-
ни дарҳол ўз лабораториясига келтиришни бу-
юрди ва у ерда астойдил текшириш ўтказди. У
яшовчанлик назарияси энг кўргазмали ҳолда тас-
диқланмоқда деб топди. Ғ1шс1ит 1е1а1е Гренуйга
шунчалар таъсир кўрсатганки, унинг йигирма
беш яшарлик танаси қарилик чириши белгилари-
га эга эди. Гренуй асирликда бўлган чоғида ер-
дан ажралган ҳолатдаги ўсимликлар билан, тах-

---