Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

ёзиб борди. Шундай қизиқ усулда, кечикиб бўл-
са-да, ўзи шуларни қўлламаса умуман ўрин топ-
майдиган нарсалар ёрдамида жараённи таҳлил
қиларкан, Бальдини охир-оқибат сунъий йўриқ-
номага эга бўлди. Гренуй бунақанги йўриқнома-
ларсиз ўз ҳидлар таркибини қандай туза олгани
Бальдини учун жумбоқ ва ҳатто мўъжиза бўлиб
қолди, лекин энди у ҳеч бўлмаганда мўъжизани
формулага кўчирди ва шу билан таснифга бўлган
чанқоғини бир оз қондирди ҳамда ўз атторлик
дунёқарашини буткул барбод бўлишдан асради.
У Гренуйдан ихтиро қилган атирлари йўриқ-
номаларини аврай-аврай оларди, ва ниҳоят,
Бальдини қоғоз ва қалам билан жараённи ипи-
дан-игнасигача кузатиб ва қадам-бақадам ҳуж-
жатлаштириб қўйиш учун келмас экан, янги му-
аттарликларни аралаштиришни тақиқлаб қўйди.
Ўз ёзувларини - тез орада бир неча ўнлаб фор-
мулалар йиғилди - у кейин чиройли хат билан
иккита ҳар хил китобчага аниқ қилиб кўчириб
ёзди, бирини доим ўзининг ўтда ёнмас шкафида

---

«Ифор>
117
сақларди, иккинчисини эса доимо ўзи билан олиб
юрарди, тунда эса ёстиғининг тагига кўярди. Бу
унга ишонч бағишларди. Негаки энди, агар хоҳла-
са, биринчи марта гувоҳи бўлганда уни ҳаттиқ
ҳаяжонга солган Гренуйнинг мўъжизаларини ўзи
ярата оларди. Ўйлардики, ёзиб олинган форму-
лалар тўплами шогирдининг ич-ичидан куюндек
чиқиб келаётган даҳшатли ижодий тартибсизлик-
ка чек кўяди. Эндиликда у шунчаки тушунарсиз
ҳайратда ёзиб олмасди, балки кузатиб ва қайд
этиб ижодий жараёнларда иштирок этардики,
бу ҳолат Бальдинига осойишталик бағишларди