Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

162
― Аввалига ҳамма нарсани ағдар-тўнтар қилиб юборди. Режаларини
жуда тез ўзгартиряпти, аниқ нарса кўринмаяпти.
― Қанақа режалар?
― Қаттиқ ранжиганидан овга чиқмоқчи ҳам бўлди. Шаҳарда... Лекин
сўнгги лаҳзаларда фикридан қайтди.
― Карлайлни ранжитишни истамаган, — шивирладим. ― Демак, бу ҳали
интиҳо эмас.
― Балки, ― қўшилди у.
― Вақтимиз етарлими? — дедим самолёт пасаяётганини ҳис қилиб.
― Етади, деб умид қиламан, агар у охирги қарорида қолса, вақтимиз
муқаррар етади.
― Охиргиси қайси?
― У ишни мураккаблаштирмай, фақат қуёшга чиқишни ўйлаяпти.
"Фақат қуёшга чиқмоқчи", ўйладим даҳшат ичида. Шунинг ўзи етарли-ку.
Ўрмондаги сайҳонликда Эдвардни биринчи марта қуёш нурлари остида
кўрганим кўз ўнгимдан ўтди. Унинг териси миллионлаб олмос
зарраларидан ясалгандек ярқирарди. Уни бир марта кўрган ҳар қандай
одам бир умр унута олмайди.
Албаттаки, Волтарилар бунга йўл кўйишмайди. Ҳеч қачон! Токи ўз
ҳудудларини одамлар назаридан сир сақлашни исташса. Ойнадан ғира-
шира тонг отиб бораётганини кўриб ваҳима билан шивирладим: —
Улгурмаймиз...
― Хавотир олма, ҳозир у томоша кўрсатишга мойил бўлиб турибди.
Кўпроқ томошабин йиғилгунча кутмоқчи, шу сабаб минорали соати бор
марказий майдонни танлади. У ернинг деворлари баланд. У кун яримдан
оққунча кутади, қуёш боши устига кўтарилгач, одамларнинг қаршисига
чиқмоқчи.
― Демак, чошгоҳгача вақтимиз бор.
― Агар омадимиз чопса, агар у режаларини ўзгартирмаса...
Динамикдан учувчи аввал француз тилида, кейин инглиз тилида ерга
қўнаётганимизни эълон қилди.
― Вольтерра Флоренциядан қанча узоқликда жойлашган?
― Бу машинани қанчалик тез ҳайдашингга боғлиқ, Белла.
― Шунақами, — дедим Калленларнинг қандай тезликда ҳайдашини
билган ҳолда.
У менга синовчан тикилиб туриб: — Ўғирланган машинага қаршилигинг
йўқми? — деди.
Ёрқин сариқ рангдаги “Порше” шиналарини чийиллатганча мендан бир
неча қадам нарида тўхтади. Аэропортнинг йўлагида мен билан
турганларнинг барчаси бирдек менга ўгирилишди.
― Қимирла, Белла! — бесабрлик билан бақирди Элис деразадан бошини
чиқариб. Шу заҳоти югуриб бориб машинага жойлашдим.
― Бақирмасанг-чи, Элис, — норози тўнғилладим. — Ўғирлаш учун
бундан ҳам ёрқинроқ рангдагисини топа олмадингми?