Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

78
куни мактабдан кейин уйга югуриб телефоннинг автожавоб мосламасини
текширардим, лекин унда мен кутган хабар бўлмасди...
Ўзим қўнғироқ қилганимдан наф йўқ эди...
Кундан-кунга ёлғизлик ўз домига тортиб борарди. Жейкобсиз, хатарли
ишларсиз ўзимни азоблардан ҳимоя қила олмай қолаётганимни ҳис эта
бошладим.
Тушларим янада ваҳимали бўлиб, сира охири кўринмасди. Тунлари яна
даҳшатдан додлаб уйғона бошладим. Юрагимдаги жароҳатим қайта
очилгандек эди, ҳар кун бу азобни енгиш учун курашардиму, лекин ҳар
тун у яна қайтадан
бош кўтарарди. Ёлғизлик мен учун ўлим билан
баробар эди. Бугун ҳам ўзимнинг овозимдан ўзим чўчиб уйғондим. Дам
олиш кунига эсон-омон етиб олганим, бугун Жейкобга қўнғироқ қилишим
мумкинлиги учун ич-ичимдан қувондим.
Агар гўшакни кўтармаса уйига бостириб бораман. Бир ҳафтани
ёлғизликда ўтказганим етар...
Кўнғироғимга анчадан кейин Билли амаки жавоб қайтарди.
― Билли амаки! - қичкириб юбордим унинг овозини эшитишим билан. —
Ниҳоят телефонингиз ишлабди-я! Жейкоб тузалиб қолдими? Бориб
кўрсам бўладими?
― Афсус, Белла, — гапимни бўлди Билли амаки. — У уйда йўқ.
Мен қотиб қолдим.
― Демак, тузалибди-да, — дея олдим зўрға.
― Ҳа, ― деди у бир оз иккиланиб. Ундан мононуклеоз инфекцияси
топилмади, бошқа бир инфекция экан.
― Унда ҳозир қаерда у?
― Дўстлари билан Порт-Анжелесга кетганди. Менимча, кинога
киришмоқчи, икки сеансга шекилли. Хуллас, у кун бўйи уйда бўлмайди.
― Яхши, ― дедим кўнглим оғриганини сездирмасликка уриниб. —
Тузалиб қолган бўлса, бўлди. Ундан хавотир олгандим... Тузалиб сайрга
чиққанини эшитиб, хурсандман, — яна алланарсалар деб минғирладим.
Жейкоб тузалибди, лекин менга қўнғироқ қилиш эсига тушадиган
даражада эмас! Оғайнилари билан айлангани кетганмиш. Мен эса уйда
уни ҳар лаҳзада соғиниб, хавотирланиб ўтирибман. Ўзимни жуда ёлғиз
ҳис қилдим, бир ҳафта учрашмаганимиз унга ҳам таъсир қилгандир деб
ўйлагандим.
Билли амаки қўнғироқ қилганимни Жейкобга айтишга ваъда бериб
хайрлашди. Гўшакни қўлимда тутганча ўйланиб қолдим. Демак, Жейкоб
фикридан қайтибди. Маслаҳатимга амал қилиб, туйғуларига жавоб бера
олмайдиган қизга вақт сарфламасликка қарор қилган. Юрагимнинг
гупиллаб ургани ўзимга ҳам эшитилгандек бўлди.
― Нима бўлди, тинчликми? — сўради шу пайт зинадан тушиб келаётган
дадам.
― Тинчлик, — дедим ўзимни босиб. — Билли амаки Жейкобнинг тузалиб
қолганини айтди.
― Яхши. Демак, ўзинг борасанми уни кўргани ёки ўзи келарканми?