Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

86
― Нима бўлди?
Ҳақиқатни айтмасам бўлмайди, ўрмонда сайр қилдим десам барибир
ишонмайди, чунки қаттиқ қўрққаним билиниб турарди.
― М-мен, айиқларга дуч келдим... дедим хабарни иложи борича
хотиржам етказишга уриниб. Лекин барибир овозим қалтираб кетди. ―
Тўғрироғи, айиқ эмас, бўри. Бешта эди улар...
Дадамнинг кўзлари даҳшатдан катталашди. Югуриб келиб елкамдан
тутди.
― Аҳволинг яхшими? Ҳеч нима қилмадими? Нима бўлганини бир
бошидан
гапир...
Улар менга эътибор беришмади. Мендан узоқлашиши билан қочиб
қолдим...
Дадам мени маҳкам қучоқлаб олди. У анчагача гапиролмай турди.
― Бўрилар дегин? - тўнғиллади анчадан кейин. Лекин сайёҳлар излар
айиқникидан катта деганди. Бўрининг каттаси бўлмайди-ку...
― Ростдан ҳам жуда улкан эди...
― Бешта дедингми? - ўзига ўзи гапиргандек шивирлади дадам ва кейин
ўзига келиб: ― Энди ёлғиз сайр қилиш одатингни йиғиштир! — буюрди у
эътирозга ўрин қолдирмай.
— Хўп.
Шундан кейин дадам маҳкамага қўнғироқ қилиб, мендан эшитган
хабарларини етказди. Очиғи, мен бўриларни сайҳонликда кўрганимни
яшириб, яқинроқ жойни айтдим. Чунки дадам қанчалик узоққа
кетганимни билса, қўрқиб кетади. Қолаверса, полициячилар Лоранга дуч
келишларини истамасдим.
Қаттиқ чарчадим деб хонамга кетаётган жойимда дадам тўхтатди.
― Белла, Жейкоб кун бўйи шаҳарда бўлмайди деганмидинг? — деди
шубҳаланиб.
― Билли амаки айтганди, ― дедим тушунмай. ― Нега сўраяпсиз?
― Шунчаки... Гаррининг уйига борганимда Жейкоб оғайнилари билан
дўкондан чиқиб келаётганини кўрдим. Унга қўл силкигандим... Лекин у
мени кўрмади шекилли. Баҳслашганча ўтиб кетишди, кўриниши ғалати
эди, худди нимадандир хафадек. Кейин... Болалар жуда тез ўсишади-я.
Назаримда у кундан кунга катталашиб бораётгандек...
Дадам кетгач, ўйланиб қолдим, Жейкоб дўстлари билан нима ҳақда
баҳслашди экан? Хонамга чиқишдан олдин эшикларни яна бир бор
текширдим.
Албатта бу кулгули, бугун мен кўрган махлуқларни ҳеч қандай қулф
тўхтата олмайди. Агар Лоран келса-чи? Ёки Виктория? Ўрнимга ётсам-да,
қаттиқ ҳаяжонланганимдан анчагача ухлай олмадим. Ҳақиқатга тик
қарамасам бўлмайди,
энди ҳеч ким мени ҳимоя қила олмайди, ҳеч қаерга беркина олмайман!
Ҳаммадан ҳам дадамнинг ҳаётини хавф остига қўяётганимни ўйлаб
йиғлаб юбордим. Лоран билан Виктория мени қидириб келганда уйда