Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

210
― Бу ҳам тушунмовчилик.
― Демак, у қайтибди-да.
― Ҳали аниқмас, менимча, улар оиласи билан қайтишди.
Дадамнинг қўллари мушт бўлиб тугилди: — Ундан нарироқ юр, Белла.
Унга
ишонмайман. Сенга яна озор беришига йўл қўймайман.
― Яхши, — дедим нима дейишни билмай.
Дадам тутилиб сўради: — Наҳотки, мен билан баҳслашсанг керак, деб
ўйлагандим.
― Йўқ, шундай дейишингизни билгандим. Майли, мен уйингиздан кета
қоламан.
Дадамнинг рангини кўриб қўрқиб кетдим:
― Кетишни хоҳламайман, лекин... Сизни яхши кўраман, дада. Мен учун
қайғураётганингизни биламан, лекин менга ишонишингизни истайман.
Агар мени
қолишимни истасангиз вақт ўтиши билан Эдвардга ишонишга
сўз беринг.
― Бу адолатдан эмас, Белла. Қолишингни исташимни биласан.
― Унда Эдвардга яхши муносабатда бўлинг, у яна мен билан, — бу гапни
ишонч билан айтдим.
― Фақат менинг уйимда эмас, ― жаҳл қилди дадам.
― Яхши, ― хўрсиндим. ― Бошқа шарт қўймоқчи эмасман, ўйлаб
кўринг...
Дадам жаҳл билан эшикни қарсиллатиб чиқиб кетди.
Дадамнинг қадам товушлари узоқлашиши билан Эдвард хонада пайдо
бўлди.
― Кечир жанжал учун, ― дедим.
― Ҳечқиси йўқ, мен бундан баттарроқ муомалага муносибман. Даданг
билан
мени деб жанжаллашма, илтимос.
― Хавотир олма, дадамнинг саломатлиги учун ўзим ҳам
қайғураман ёки уйимдан кетишимни истайсанми?
― Вампирлар яшайдиган уйга кўчиб ўтмоқчимисан?
— Назаримда, у ер мен учун энг хавфсиз жой. Агар дадам уйдан ҳайдаб
юборса, мактабни тугатишимни кутишга ҳам ҳожат қолмайди, тўғрими?
― Бир умр дуоибад бўлиб яшашни истайсанми? — тўнғиллади у.
― Биласанми, назаримда айтаётган гапингга ўзинг ҳам ишонмайсан.
― Шундай бўлганда-чи?
― Агар ростдан ҳам қалбингни йўқотганингда, сен билан Вольтеррада
учрашганимизда дарҳол нима гаплигини тушунган бўлардинг, сен эса
иккаламиз
ҳам ўлганмиз деб ўйладинг. Демак умид бор...
Эдвард гап тополмай қолди.
― Кел, биргаликда умид қилайлик, таклиф қилдим. Муҳими бу эмас, агар
сен бўлмасанг, бу дунёнинг менга кераги йўқ.
У секин ўрнидан туриб, бағрига босди.
― Биз бир умр бирга бўламиз, ― деди ишонч билан.
― Менинг истагим ҳам шу, ― дедим хотиржам елкасига бош қўярканман.