Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

13-КАЛИТ. МУҲТОЖЛАРГА ЯХШИЛИК ҚИЛИШ 
ٍدْ ػػَس ِنػػْب ِبَ ػػْصُم ْنػػَع
َؿاػػَق
: 
ٌدْ ػػَس ىَأَر
ًلػػْضَف ُوػػَل َّفَأ
َمَّلػػَسَو ِوػػْيَلَع ُللها ىَّلػػَص ُِّبِػػَّنلا َؿاػػَقَػف ُوػػَنوُد ْنػػَم ىػػَلَع
: 
 َنوُرددَصْنُدر ْلددَه
 ُهَزْرُدرَو
 َّلاِإ َنا
 
 ْمُءِئيَفَعُضِب
 
َر َو
ُها 
ْلا ُب
َخ
ِرا
ُّي
.
Мусъаб ибн Саъд ривоят қилади:
“Саъд ўзини бошқалардан афзалроқ деб билди. Шунда Набий 
соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Сизлар заифларингиз туфайли ғалаба қозонмайсизми, 
ризқланмайсизми!” дедилар”
(Бухорий ривояти). 
Бу ерда “Саъд” деб тилга олинаѐтган киши Мусъаб ибн Саъднинг отаси Саъд ибн Абу Ваққос 
(Молик) ибн Вуҳайб ибн Абдуманоф ибн Зуҳра ибн Килоб ибн Мурра ибн Каъб Абу Исҳоқ Қураший 
Зуҳрий розияллоҳу анҳудир. У машҳур саҳоба, жаннатийлиги хабар берилган ўн кишидан биридир. Саъд 
ибн Абу Ваққос барча ғазотларда қатнашган. Мазкур саҳоба жуда жасур, паҳлавон эди. Айниқса, камон 
отишда моҳир бўлган, бундай қобилияти кўплаб жангларда қўл келган. 
Ривоятда айтилишича, Саъд ибн Абу Ваққос розияллоҳу анҳу шижоатли, кучли бўлгани учун ўзини 
бошқалардан устун санаган. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бундан хабар топиб: “Сизлар 
заифларингиз туфайли ғалаба қозонасиз, ризқланасиз!” деб таълим берганлар. 
“Заиф” деганда мусулмонлар орасидаги заиф тоифалар – болалар, қариялар, аѐллар, беморлар, 
ногиронлар, моддий жиҳатдан қийналган бечораҳол кишилар, мискинлар назарда тутилади. 
Яъни: эй Саъд, бошқалардан устунман, деб ўйлама! Ғалабага фақат сенга ўхшаган кучли жангчилар 
сабаб бўлгани йўқ. Балки мана шу заиф тоифалар дуоси, ибодати сабаб Аллоҳ сизларга душманларингиз 
устидан нусрат беради, ризқингизни етказиб туради. 
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бу билан Саъдга камтар бўлишни, ўзини катта олмасликни 
уқтирмоқдалар.
Ибн Баттол айтади: “Заифлар дуода ихлосли, қалблари дунѐ ҳою ҳавасларидан, зийнатларидан узоқ 
бўлгани учун хушуъ билан ибодат қилишади. Аллоҳ уларнинг дуолари, ибодатлари сабаб мусулмонларга 
нусрат ва ризқ беради”. 
ْنَعَو
َأ
ِبِ
لا
ِءاَدْرَّد
َر
ػِض
َي 
ُللها
َع
ػْن ُو 
َؿاػَق
:
ا ىَّلػَص ِللها َؿوػُسَر ُتػْ َِس
ُلله
ُؿوػُقَػة َمَّلػَسَو ِوػْيَلَع 
: