Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

11-КАЛИТ. ОМОНАТДОРЛИК 
Омонатдорлик деганда аҳдига вафо қилиш, берган ваъдаси устидан чиқиш, тўғрисўзлик назарда 
тутилади. 
Каломуллоҳда шундай дейилган: 
"-------------------------------- Арабий матн----------------------------------" 
“
(Қизларидан) 
бири: “Эй ота, уни ѐлла. Зеро, сен ѐллаган энг яхши киши кучли, ишончлидир”, 
деди”
(“Қасас” сураси, 26-оят). 
Мадян юртидаги кекса чолнинг икки қизидан бири отасига: “(Мусони) қўйларимизни боқишга ѐлла. 
Чунки у бундай вазифага ѐлланадиган кишиларнинг энг яхшисидир. У кучли, омонатдордир”, деди. 
Бу қисса “Қасас” сурасида батафсил келтирилган. Мусо алайҳиссалом икки аѐлга чорваларини 
суғориб бергач, дарахт тагига бориб Аллоҳга дуо қилади. Ҳеч қанча вақт ўтмай, ўша икки қиздан бири 
келиб, уни отаси чақираѐтганини айтади. Мусо алайҳиссалом билан кекса чол ўртасида суҳбат бўлиб ўтгач, 
икки қизидан бири отасига юқоридаги таклифни билдиради. 
Мусо алайҳиссалом қария билан ўн йиллик шартнома тузди. Бу шартнома Мусо учун баракали 
бўлди. Бу эса, омонатдорлик ризқ эшикларини очувчи калитларидан эканини кўрсатади. 
ِر ِفَِو
:ٍةَةاَو
 َلا
 َم َني
 ُة َر
 ُج
 ُّر 
 ّْرلا
 ْز َق
َو
 ْلا
 ِخ
 َي َني
 ُة َر
 ُج
 ُّر 
 ْلا َف
 ْق َر
 
ُهاَوَر
ْلا ُق
َض
ِعا
ُّي 
ِفِ
ِدَنْنُم
ّْشلا
َه
ِبا
ٍبِلاَط ِبَِأ ِنْب ّْيِلَع ْنَع
ِب ِإ
ػْس َن
ٍدا
َح
َن
ٍن
.
Бир ривоятда:
“Омонатдорлик ризқни, хиѐнат эса камбағалликни жалб қилади”, 
дейилган 
(Қузоий “Муснадуш шиҳоб”да Али ибн Абу Толиб розияллоҳу анҳудан ҳасан санад билан ривоят қилган
14
). 
Омонатдор кишига нисбатан муҳаббат, ишонч туйғуси уйғонади. У билан ҳар қандай ишни амалга 
ошириш, истиқболли лойиҳаларни бажариш мумкин. Шунингдек, омонатдорлик ризқ-рўз енгил суратда 
келишига, топганига барака киришига сабабдир. Хиѐнат эса бунинг акси. Хиѐнатчи, алдоқчи кимсалар 
ризқидан барака кетади. Бундайлар ҳамманинг ишончидан қолади, жуда кўп фойдани қўлдан бой беради. 
Энг ѐмони, хиѐнатчи Аллоҳнинг раҳматидан маҳрум бўлади.