Зиёвуддин Раҳим 2 бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм!

дейдилар. Улар фақат биргина даҳшатли қичқириқни кутмоқдалар холос. 
(Ўша қичқириқ)
 уларни 
(ўлимдан мутлақо бехабар ҳолларида кўча-кўйда, бозорларда бир-бирлари билан)
жанжаллашиб 
турганларида олиб кетади 
(яъни, ҳалок этади)
. Бас, улар на бирон васият қилишга, на уйларига 
қайтишга қодир бўладилар. 
(Қиёмат соати келиб, фаришта Исрофил)
 сури чалиниши билан баногоҳ 
қабрларидан Парвардигорлари 
(ҳузурига ҳисоб-китоб учун)
суғурилиб чиқадилар. Улар: “Эй, 
бизларга ўлим бўлсин! Ким бизларни ётган жойимиздан 
(яъни, қабрларимиздан)
турғазди?” 
деганларида 
(уларга айтилади:)
“Мана шу Раҳмон ваъда қилган, пайғамбарлар рост сўзлаган 
нарсадир”
(“Ёсин” сураси, 48-52-оятлар).
Кофирлар қиёматни инкор этиб, ҳисоб-китобни масхара қилган ҳолда мўминларга қарата: “Агар 
гапингиз рост бўлса, айтинг-чи: Бизни қўрқитаётганингиз ўша қиёмат қачон бўлади?!” дейишди. 
Пайғамбарларни ёлғончига чиқарган бу кимсалар сурга бир марта пуфланишини кутишмоқда. 
Ўшанда ер юзидаги жами халойиқ ўлади: кимдир бозорда, кимдир ишхонасида юрганида, яна кимдир 
йўлда кетаётганида, дунё ташвишлари билан овора пайтида тўсатдан ушланади. Бу иш кутилмаганда юз 
берганидан ҳеч ким мол-дунёсини васият қилишга, узоқдагилар оиласи олдига қайтишга улгурмайди. 
Сурга пуфланганида ким қаерда юрган, қайси ҳолатда турган бўлса, ўша ерда, ўша ҳолатда жон беради. 
Кейин сурга яна бир бор пуфланади. Шунда қабрдаги маййитлар тирилиб, чиқиб келади, Аллоҳ олдида 
туриб ҳисоб бериш учун маҳшаргоҳга ошиқади. 
Қайта тирилиш рўй берганида кофирлар ҳайрон бўлиб: “Бизни қабрлардан ким турғазди?” деб 
сўрашади. Чунки, улар қайта тирилишга ишонишмасди, “Бу иш бўлиши мумкинмас”, деб билишарди. 
Қиёмат қоим бўлганида ҳаммасини кўзлари билан кўришади. Уларнинг саволига: “Сизлар кўриб 
турганингиз Раҳмон бандаларига ваъда қилган, пайғамбарлар рост хабар берган қайта тирилишдир”, деб 
жавоб қайтарилади. 
Аллоҳ таоло айтади: 
“--------------------------- Арабий матн --------------------------“