Ózbekstan respublikasí joqarí HÁm orta arnawlí bilimlendiriw ministrligi

Dawıssız 
sesler
 
ww-y 
táwwe 
táyye 
j-y 
júzúk 
yúzúk 
m-b 
mergene
k 
bergenek 
m-d 
jumuruq 
juduruq 
l-n 
lágen 
nágen 
73

---

kelinlerge, neǵýǵan kelin, ba – ay, birewdiń gózzálligin aytamız dep, 
dinnen  de  shıǵıp  boldıq  –  aw!  Degen  sayın  Izbasqan  jin  kózlendi. 
Berdikárim birewdi úseytip kúydire alsa, qattı lázzetlener edi: 
–  Appırmay,  bala,  sóyte  qoyar  ma  eken!  –  Hayal  jas  hám  oǵırı 
shıraylı, ári xoshmúlayım, xoshmulaqat edi. –Ya – a, mádát ber alla!  
– Seniń – aq shıǵarmaytuǵın hóneriń joq, qartayǵanda qırǵıy bol 
–  á,  –  dep  atır.  –  Al,  áńgime  mınaw,  Shımbaydan  kámsiya  shıǵıp, 
jurttıń sawatın tekserip kiyatır shetinen! 
Ottan  bir  túrli,  maylıq  órtelip  atırǵanday  ızǵar  aralas  kóńirsigen 
bád  iyis  shıqpaqta,  kitaplardıń  órtenip  atırǵan  qaǵazları 
qarańǵıdaǵılardıń qorqqan, úrkken, tańlanǵan túrlerin aqırǵı mártebe 
jaqtırtıp, mıs ireńge dóndirip turdı. 
– Onda maǵan bir arba menen bir jigit bólip beriń. Juwaz hóner 
menen  emes,  qara  kúsh  penen  soǵıladı.  Ámet,  ózi  qorqaq  adam, 
«ájep inim» dep, jorǵalaw menen boldı, buǵan Biysen háyran qaldı, 
bunıń bunshelli qorqaqlıǵın bilmeydi eken, «Ashayıq dúkandı, Ámet 
aǵa?»  «Jaq,  jaq!».  Aǵamnıń  ózi  jaqsıdaǵı,  tili  shataq,  «júzińe 
aytaman»  dep,  aytılıwǵa  tiyisli  emes  nárseni  de  ayta  beredi,  házir 
adamlar  júzine  aytqandı,  qarsılasqandı  jaqtırmaydı,  sonı  túsinbeydi 
ol.  Apa,  aǵamnıń  malaqayınıń  eki  qulaǵınıń  da  bawı  barmedi? 
Degen  qusaǵan  birinen  biri  qorqıshlıraq  xabardı  tawıp  kelip, 
kempirin apalaqlatadı, sınaydı. 
–  Sol  jońırıshqa  menen  egilgen  qara  tarıdan  basqa  awılda 
tuqımlıqqa  tarı  qalmaǵan  shıǵar!  Bunı  qay  qudaydan  tapqır  málim 
ete qoydı eken! – dep Shundıydıń kózinshe jer toqpaqladı Sozanay.
 
(Sh.S. «Xalqabad»)