Ўзбек диалектологияси

къфт > къпт, касофат > кэсэпэт.
Шаҳар гуруҳ шеваларда лаб-лаб, сирғалувчи, жарангли [в] ундоши 
адабий тилдаги ушбу товушдан деярли ф арқ қилмайди: 
вадж //вадж ,
савуғ / / савуқ, ъков / / ъккав.
Лаб-лаб, бурун, сонор 
М 
ундоши Тош кент лаҳжасида баъзан «в»га 
ўтади: 
кўрдъмъз 
> 
кўрдъвуз қ кўрдувза.
А н д и ж он ш е васи д а 
м>н 
ж а р а ё н и н и ҳам уч рати ш м у м к и н : 
момагулдьрэк> намагулдьрак.
Ф арғона, А ндиж он, Қўқон ш еваларида 
м>п 
ф онетик ж араён и 
мавжуд: 
борйапман >борйэппэн, кетйэпмэн> кетйаппан.
Тил олди, жарангсиз 
т 
ундоши сўзнинг барча ҳолатида кела олади: 
тъл-тил, қаттуғ / / қатгьқ-қатгиқ, тэл-тол.
Баъзан т>ч фонетик жараёни учрайди: 
туш 
> 
чуш, тъш 
> 
чъш.
Лаҳжада жарангли [д] ундоши сўз охирида унлидан сўнг кўпинча 
тушади ёки жарангсиз [т]га ўтади: 
хурсанд 
> 
хурсэн, баланд >бэлэн,
абад > эват.
Тил олди, жарангсиз, аффрикат [ч] ундоши сўзнинг барча ҳолатида 
қўлланилади. 
Чел || чол, кечэ, уч. 
Лаҳжадаги [ч] ўзбек адабий тилида [с] 
ундош и билан алм аш инади: ч эч , чэчуғ (т о ш к е н т )// ч эч , ч ач ъ қ 
(Ф арғона)//соч, сочиқ (ўзбек адабий тилида).

---

Тил, олди, жарангли, аффрикат [Ж] ундоши сўзнинг барча ўрнида 
кела олади: 
жэғ / / жақ, пэнже.
Тил олди, сирғалувчи, жарангсиз [С] сўзнинг уч ҳолатида ҳам 
иштирок этади: сэман (Тошкент), сэман (Фарғона), самэн (Бухоро).
Тил олди, сирғалувчи, жарангли [3] ундоши шаҳар гуруҳ шеваларда 
сўз охирида ярим жарангсизлашади: йузс (юз), бъзс (биз).
Тил олди, сирғалувчи, ж аран гси з