Yuqumli kasalliklarda epidemialogik kuzatuv va nazorat

Yuqumli kasalliklarda epidemialogik kuzatuv va nazorat

Aholining yuqumli kasalliklar bilan kasallanish holatlari alohida ahamiyatga ega. Yuqumli kasalliklarning turli jihatlarini o‘rganish borasida ko‘pgina ma’lumotlar to‘plangan. Bugungi kunda olimlar bu sohada hali yechimini topmagan muammolar ustida astoydil ish olib bormoqdalar. Ko‘pgina yuqumli kasalliklarning tugatilishi yoki kamayishida erishilgan yutuqlarga qaramasdan, bu kasalliklar hanuzgacha aholi sog‘ligiga katta ziyon yetkazib kelmoqda.

O‘zbekiston Sog‘liqni saqlash vazirligining bugungi kundagi asosiy vazifalaridan biri yuqumli kasalliklarga qarshi kurashish va ularning oldini olishdir. Yuqumli kasalliklarning o‘ziga xos qonuni- yatlari mavjud bo‘lib, bular yuqumli kasalliklarning ma’lum vaqt o‘tishi bilan epidemiyaga sabab bo‘lishi yoki ba’zi kasalliklarning tugatilishi arafasida yangi yuqumli kasalliklarning paydo bo‘lishidir. Bu qonuniyatlar tibbiyot xodimlaridan turli epidemiologik holat- larda shay turish, kechiktirmasdan tashxis qo‘yish, shoshilinch yordam ko‘rsatish va o‘z vaqtida profilaktik chora-tadbirlar o‘tka- zishdek jonbozlikni talab qiladi.
Yuqumli kasalliklar bilan kurashish va ularning oldini olishda o‘rta tibbiyot xodimlarining ham roli katta bo‘lib, bu ularning bilim va amaliy tayyorgarlik darajasiga bevosita bog‘liq.

O‘quvchilarni yuqumli kasalliklar etiologiyasi, epidemio- logiyasi, klinikasi, laboratoriya tashxisi, davolash va profilak- tikasining o‘ziga xos xususiyatlari bilan chuqur tanishtirish bemorlarga o‘z vaqtida tibbiy xizmat ko‘rsatish sifatini ham yax- shilaydi. O‘quvchilar ayrim yuqumli kasalliklar bilan og‘rigan bemorlarni parvarish qilishda bemorga kasallikning o‘ziga xos xususiyatlarini bilgan holda yondashishlari kerak. Bundan tashqari o‘rta tibbiyot xodimlari uchun yuqumli kasalliklar bilan og‘rigan bemorlarni tekshirish usullarini o‘rganish, laboratoriya tekshi- ruvlari va amaliy ko‘nikmalarni to‘g‘ri bajarish alohida ahamiyatga ega. Shu bilan birga ular bemorlarning tezda sog‘ayishi uchun ularning ovqatlanishi hamda ularni to‘g‘ri parvarish qilish qan- chalik muhim ahamiyatga ega ekanligiga yana bir bor ishonch hosil qilishlari zarur.

Mazkur o‘quv qo‘llanmada yuqumli kasalliklar, umumiy epidemiologiya va tibbiy parazitologiya masalalari yoritilgan.

Ushbu o‘quv qo‘llanma umumiy va maxsus qismlardan iborat.
Umumiy qismda fanning qisqacha tarixiy rivojlanishi va hozirgi zamon nuqtai nazaridan yuqumli va parazitar kasalliklar haqida umumiy ma’lumotlar keltirilgan. Yuqumli va parazitar kasalliklar xususiyatlari, umumiy epidemiologik jihatlari, bemorlarga tashxis qo‘yish, davolash usullari va bemorlarning ovqatlanishi masalalari keng yoritilgan. Shuningdek «Xavfsiz inyeksiyalar» dasturining qoidalari, o‘ta xavfli (karantin) infeksiyalar (O‘XI) va bu infek- siyalarda kasallik tarqalishining oldini olish bo‘yicha o‘tkaziladigan tadbirlarga alohida e’tibor qaratilgan.

Maxsus qism kasalliklarni alohida ta’riflashga bag‘ishlangan bo‘lib, bunda materiallar ma’lum ketma-ketlik (kasallikning umu­miy ta’rifi, etiologiyasi, epidemiologiyasi, patogenezi va patologik anatomiyasi, klinikasi, tashxisi, davolash, profilaktikasi va kasallik o‘chog‘ida o‘tkaziladigan tadbirlar) asosida yoritilgan.

Materiallar hozirgi zamon tibbiyot fani va amaliyotidagi qo‘lga kiritilgan yutuqlar asosida yoritilgan. Mualliflar materiallarni o‘quvchilarga tushunarli ravishda yetkazishga harakat qilganlar. O‘quv qo‘llanmadan jadvallar va ko‘pgina rasmlar o‘rin olgan.
Mavzular bo‘yicha nazorat savollari, testlar, vaziyatli masalalar, o‘quv qo‘llanmaning oxirida esa testlarning javoblari keltirilgan. Bu esa o‘quvchilarga o‘zlashtirilgan bilimni yanada mustahkamlash va o‘z ustida mustaqil ishlashlari uchun imkon yaratadi.
Ushbu o‘quv qo‘llanma tibbiyot kollejlari uchun mo‘ljallangan bo‘lib, u umumir va maxsus qismlardan iborat.

Yuqumli kasalliklar haqidagi ta’limot asrlar davomida o‘rganib kelingan. Bu ma’lumotlarni eng qadimgi yozmalarda ham uchratish mumkin. Yuqumli kasalliklarning ommaviy ravishda tarqalishi inson hayotining barcha tarixiy davrlariga xos bo‘lgan. Qadimgi yunon tarixchisi Fukididning ta’kidlashicha, eramizgacha bo‘lgan 435— 430-yillardagi yirik epidemiya Afina iqtisodiyotining inqirozga uchrashiga sabab bo‘lgan. Bugungi kunda buni toshmali tif epide- miyasi bilan bog‘lashmoqda. XIV asrda Yevropada o‘lat («qora o‘lim») dan 25 mln kishi o‘lgan. XVII asrda Yer sharida faqatgina chechak kasalligidan 60 mln kishi nobud bo‘lgan.

Uzoq yillar davomida yuqumli kasalliklar tabiati haqida hech narsa aniq bo‘lmagan. O‘z davrining yetuk olimi Gippokrat (eramiz­gacha 460—377-yillar) epidemiyalar kelib chiqishini alohida «miaz- malar» — havoning yuqumli bug‘lanishi bilan bog‘liq deb tushun- tirgan. Uning «havo, suv va joy (yer) lar haqida» va «Epidemiyalar haqida yetti kitob» nomli asarlarida o‘z aksini topgan kuzatuvlari hozirgi kunda ham ma’lum tarixiy ahamiyatga ega.

Qadimgi sharqning buyuk olimi Abu Bakr ar-Roziy (864—925) moxov, quturish, bezgak (botqoq isitmasi), sil, chechak va qizamiq kabi yuqumli kasalliklarni o‘rgandi va ularning belgilari haqida yozdi. U har bir kasallikning o‘z sababchisi — etiologiyasi mavjudligini isbotladi. O‘zining kuzatuvlari natijasida chechak bilan og‘rigan kishilar bu kasallik bilan boshqa og‘rimaydilar, degan xulosaga keldi. Uning «Chechak va qizamiq haqida» nomli kitobi katta epidemiologik ahamiyatga ega. Bu chechak va qizamiqni aniqlash va davolash bo‘yicha birinchi monografiya hisoblanadi. Bu kitob arab va lotin tillarida chop etilgan bo‘lib, keyinchalik ko‘pgina yevropa tillariga tarjima qilingan.

Abu Ali ibn Sino (980—1037) bizga katta meros qoldirgan. Uning «Tib qonunlari» nomli asarida yuqumli kasalliklarning yuqumlilik xususiyati haqida qarashlar mavjud. U dunyoda birinchi bo‘lib «isitmalar» haqidagi ta’limotni ma’lum bir sistemaga soldi va ularning davriyligini ko‘rsatdi. Chechak, o‘lat, vabo, qizamiq va kuydirgi epidemiyalarini, ularning vujudga kelishi va tarqalishi uchun qulay sharoitlar mavjud bo‘lishi kerakligi bilan bog‘ladi. Bundan tashqari u kasallik tarqalishida suv, oziq-ovqat, havo, turar joy, hasharotlar va sut emizuvchilar hamda yuqumli kasal- likka chalingan bemorlar bilan bevosita aloqada bo‘lish (hozirgi kunda kasallik manbai deb yuritiladi) kabi omillarga alohida ahamiyat berdi. U kasallik tarqalishini hasharotlar sonining ko‘payishi bilan bevosita bog‘ladi, masalan, pashhsalar ko‘p bo‘lgan joyda vabo epidemiyasi, chivinlar ko‘paygan botqoq joylarda bezgak tarqalishiga alohida e’tibor berdi. Bezgak kasalligi klinikasini batafsil yozib qoldirgan.Quturish kasalligi bo‘ri, it, tulki, shoqol va boshqa hayvonlar tishlashi tufayli vujudga keladi, degan fikrni aytgan.

Ibn Sino gelmintlarni to‘rt xil ko‘rinishda ta’riflaydi: katta uzun, yumaloq, yassi («kadi urug‘i») va mayda. Yuqumli kasalliklarning atrofdagilar uchun xavfliligini e’tirof etib, bunday bemorlarni sog‘lom kishilardan ajratish zarurligini ta’kidlaydi. U ichak va boshqa yuqumli kasalliklarning oldini olish uchun sifatli mahsulotlar iste’mol qilishni tavsiya etadi. Bunda toza suv va havoning ahamiyatiga alohida to‘xtaladi. Yuqumli kasalliklarga chalinganda suv bilan birga sirka, sarimsoq piyoz, piyoz, nordon (achchiq) quyultirilgan sharbatlar, ya’ni kislotalar va fitonsid ta’sirga ega bo‘lgan mah- sulotlarni iste’mol qilishni tavsiya etadi.

Burgalarni yo‘qotish uchun har xil o‘t va mevalar damlamasi hamda qaynatmalari, oltingugurt va boshqa moddalar, bitlar bilan kurashish uchun esa simobli pastalar, mishyak va lavlagi shar- batlarini ishlatishni tavsiya etgan. Kemiruvchilarni cho‘chitib haydash va yo‘qotish uchun dengiz piyozi, mishyak va karam ildizini ishlatish zarur, deb hisoblaydi.
XVI asr o‘rtalarida italiyalik professor Jirolamo Frokastoro (1478—1553) o‘zining «Kontagiyalar va kontagioz kasalliklar haqida» (1546) kitobida kasallik kontagiyalari (ko‘rinmas tirik organizmlar) va ularning yuqish yo‘llari haqida to‘liq ma’lumot berdi. Bu kontagiyalarni u uch guruhga ajratadi: a) bevosita aloqa orqali tarqaladigan kontagiyalar; b) kiyim-kechaklar, buyumlar va boshqa obyektlar orqali ham tarqaladigan kontagiyalar; d) havo orqali tarqaladigan kontagiyalar.
XVII oxirlarida ko‘zga ko‘rinmas mikroorganizmlar dunyo- sini ochdi. Lekin Yevropaning turli mamlakatlarida bir necha bor yuqumli kasalliklar epidemiyalari rivojlanishiga qaramay yuqumli kasalliklarni qo‘zg‘atuvchi mikroblar haqidagi g‘oya uzoq yillar davomida o‘z isbotini topa olmadi.
Ingliz olimi Eduard Jenner (1749-1823) ishlab chiqqan chinchechakka qarshi emlashning samarali usuli katta ahamiyatga ega bo‘ldi. 1796-yili Jenner ilk bor sakkiz yoshli bolani chechakka qarshi emladi. Bola kasallanmay qoldi. Shunday qilib, chechakka qarshi ommaviy emlash usuliga asos solindi.

Buyuk rus vrachi D.S.Samoylovich (1744-1805) o‘lat kasal- ligining yuqumliligini isbotladi va bu kasallik paytida dezinfeksiyaning eng oddiy usullarini ishlab chiqdi.

1829-yilda Sharl Lui qorin tifi klinikasini batafsil yoritdi. 1856- yilda «isitmalar» guruhidan toshmali tif, 1865-yilda esa qaytalama tif alohida kasalliklar sifatida ajratib olindi.

Fransuz olimi Lui Paster (1822-1895)ning buyuk kashfiyotlari natijasida achish va chirish jarayonlarida mikroorganizmlarning bevosita ishtiroki isbotlandi.
Nemis olimi Robert Kox (1843-1910)ning tekshiruvlari vabo va kuydirgi qo‘zg‘atuvchilarining morfologik belgilarini o‘rganishga imkon berdi.
Keyinchalik ko‘pgina yuqumli kasalliklar - qaytalama tif (1868), qorin tifi (1880), sil (1882), qoqshol (1884), dizenteriya (1891), leyshmanioz (1898) va boshqa kasalliklar qo‘zg‘atuvchilari aniq- landi. D.I. Ivanovskiy (1864-1920)ning izlanishlari asosida viruslar mavjudligi isbotlandi (1892).
V.Ya. Danilovskiy (1852-1939) tomonidan umurtqali hay- vonlar qonida parazitlarning topilishi bezgak qo‘zg‘atuvchilarining patogenligi va ular kasallik tarqatishida chivinlarning roli isbotlovchi dalillardan biri ekanligini bildirdi.
Yirik gematolog va malyariolog D.L.Romanovskiy (1861-1921) qon preparatlparini bo‘yash usulini taklif etdi va bu usul bugungi kungacha o‘z kuchini yo‘qotgani yo‘q.

V.G. Gnezdilov (1898 — 1958) tadqiqodlari ichakda hayot kechiruvchi sodda organizmlar va bir organizmda yashovchi turli parazitlarning o‘zaro munosabatlari muammolarini o‘rganishga bag‘ishlangan edi.

Vrach-gelmintolog V.P. Podyapolskaya (1892—1975) ko‘pgina gelmintozlarni o‘rganish bilan birga ularga qarshi kurashish yo‘llarini ishlab chiqdi va odamda uchraydigan gelmintozlarning klassifikatsiyasini yaratdi.
N.P. Shixobalova (1898—1981) gelmintozlar immunologiyasi bo‘yicha birinchilar qatori ko‘pgina samarali ishlarni amalga oshirdi.
Z.G. Vasilkova (1901 — 1958) suv, tuproq va sabzavotlarda gelmintlar tuxumlarini aniqlash usullarini ishlab chiqdi va sanitar gelmintologiyaga asos soldi.
E.N. Pavlovskiy (1884—1965) ayrim yuqumli kasalliklar (o‘lat, leyshmaniozlar, pappatachi isitmasi va h.k.)ga xos bo‘lgan tabiiy o‘choqlilik haqida ta’limot yaratdi. Butun dunyoda tan olingan bu ta’limot asosida odam yovvoyi tabiatni o‘zlashtirish jarayonida yuqumli kasalliklarning tabiiy o‘choqlariga duch kelishi va kasallikka chalinishi mumkinligini aniqladi va bu kasalliklarning oldini olishga qaratilgan qator chora-tadbirlarni ishlab chiqdi.
Taniqli olim S.P. Botkin (1832—1889) «kataral sariqlik» nomi bilan atalgan kasallikning yuqumli ekanligini ta’kidladi (hozirgi kunda bu kasallik «virusli gepatit» deb yuritiladi).

Professor N.P. Vasilyev (1852—1891) 1888-yilda ikterogemor- ragik leptospirozning alohida kasallik ekanligini aytdi.

Bolalar vrachi N.F. Filatov (1847—1902) yuqumli mono- nukleoz kasalligini o‘rganishga o‘zining katta hissasini qo‘shdi.
I.I. Mechnikov (1845—1916) va boshqa qator olimlarning olib borgan izlanishlari natijasida XIX asr oxirlarida yuqumli kasal- liklardagi immunitet haqida ta’limot yaratildi, organizmning hujayraviy (fagositoz) va gumoral (antitelo) himoya kuchlarining muhim roli ko‘rsatildi.
Ko‘pgina olimlarning (I.I.Mechnikov, F.Ya.Chistovich, Vidal) tajribalari natijasida yuqumli kasalliklarga laboratoriya tashxisini qo‘yishda serologik tekshirishlardan foydalanish mumkinligi aniq- landi.
Yuqumli kasalliklar haqidagi ta’limotning muhim bo‘limlaridan biri ularni davolash usullarini ishlab chiqishdir. Bezgak bilan og‘rigan bemorlarni davolashda qadimdan xinin alkaloidi muvaf- faqiyat bilan qo‘llanib kelingan. 1909-yildan boshlab davolash amaliyotida mishyak preparatlari paydo bo‘lgan va ular qaytalama tif, zaxm, kuydirgi va boshqa ayrim yuqumli kasalliklarni davolashda muvaffaqiyat bilan ishlatilgan.



Ingliz mikrobiologi Aleksandr Flemming (1881 — 1954)ning kuzatuvlari alohida ahamiyatga ega. U 1929-yilda Penicillium notatum yashil mog‘orining bulyonli filtratlari stafilokokklar va qator boshqa grammusbat bakteriyalarning o‘sishini to‘xtatish qobiliyatiga ega ekanligini aniqladi. Bu faktlarga asoslangan holda yuqorida ko‘r- satilgan mog‘or kulturasidan faol moddalarni ajratib olishning murakkab texnologiyasini ishlab chiqqan Flori 1941-yilda penit- sillin antibiotigini oldi. Antibiotiklar hozirgi kunda ham qator yuqumli kasalliklarni davolashda hal qiluvchi moddalar sifatida ishlatilmoqda. Yangi antibiotiklar guruhini yaratish va ularni sinovlardan o‘tkazish ishlari hozirgacha davom etmoqda.