вактлар унга Эмма *адя цилган* бар^ут з^ошияли
ажойиб гиламни солиб цуйишларини с$рабди. Улар
ростдан ^ам ?злари тасвир этган одам дек б? лишни
истардилар; иккиси баравар Узлари учун олий ма^сад
барпо этишди ва бу олий мацсадга утмишлариня
боглашди*
Срз—
бамисоли йигирув чархи, унда з$ар
цандай э^ис-туйгуни йигириб ч^зса бУлаверади»
Бироц гилам з^ацидаги уйдирма ran Эммага гайри
табиийдек к?ринди.
— Нега энди?— деб с?ради у*
— Нега дейсизмн?
Леон ran тополмай *$олди.
— Негакн, мен спзни севардим*да
1
Энг ф<йин т^сицдан дотлаб Утганидан севиниб кет
ган Леон куз ^ирп билан Эммага адраб куйди.
Унинг а^воли руциясида шундай бир э^олаг юз
берардики, буни тз?сатдан эсган шамол булутларни тар-
цатиб юборган пайтга таккосласа б$?лади« Бири бирк-
дан ^айгули булган ва Леоннинг феруза кузларини
маъюслаштирган хаёллар гуёки таркалнб кетгандек
б^лди; унинг чехраси бахтдан чара^лаб кетди*
У кутарди.
— Мен буни илгаридан сезган эди м..*— деди ни-
а^оят Эмма.
Шундагина улар бири к?йнб, бири олиб ^айтиб
келмайдигаи уша даврнинг майда-чуйда додисаларк-
ни, улар учун энди биргина с^зга айланган барча
шодликлар, ^айгулардан гапиришди. Леон печакгул-
лар чирмашган шийпон, Эмманинг к$йлакларн,
унинг
уй жи^озлари, унинг бутун з(овлисинн эслади.
— Бизнинг ^адрдон кактус гулларнмиз нима
булди.
— 1(ишда сову^ уриб кетди.
— Мен улар з^а^ида ^анчалар унлаганимни бил-
сангиз эди! Мен у л арии худди ?ша ёз эрталаридаги-
дек, дарпардаларингизда куёш нури Уйнаган... ва
сизникг очиц билакларингиз гуллар ичида к?зга таш-
ланган ва^тдагидек тасаввур этардим..*
—
0
# азизим!— деди Эмма ва унга ^улини узатди.
Леон унга лаблари бнлан ёпишди. Кейин чу^ур
х^рсинди.
— Ушанда сизнннг борлнгингнздан ажойиб бир
куч бар^ уриб турарди ва у менга мафтункор таъси4>
259
этсрди...— давом этди Леон.— Бир кун мен о^дтагиз-
га келдим... Биро^, сиз буни эслай
о:.:
айсиэ,
албатта.
— И У if, эоимда бор,— эътироэ билдирди Эмма.—
У ёгн-чи?
— Сиз пастда, йулакда, зинапояда аллацаё^кадир
кетмоцчи бУлиб турган эдингиз. Бошингизда з^аво ранг
гулли шлялангиз бор эди.
Сиз мени кузатиб куйишго
тг клиф этмадингиз, мен б?лсам ^асдма-цасдликка
орцангиздан кетавердим. Одобсизликка йУл ^уйганим
да^и^а сайин ойдинлашмо^да эди. Орцангиздан эрга*
1мнб кетавердим» «Кузатиб 1$Уяй», деб хиралик цнлиш
унгайсиз эди, лекин кетай десам, кетолмаедим. Сиа
дУконга кириб кетганингиэда, мен кучада цолиб,
^опингизни ечгашшгизни, пул санаб бераётганингизни
деразадан кУриб турдим. Кейин сиз Тюваш хоним*
нннг эшигини цовдингиэ,
эшикни очдилар, кириб кет-
ганннгиздан кейин катта, огир эшик тара^лаб бекил-
ди, мен бУлсам эшик олдида ахмоцдек турибман.
Бовари хоним унинг сУзларини тингларкан, г;аича-
лик 1$ариб ^олганпга ажабланарди; назарида барча
тафеилотлари билан
такрорланаётган бу
хотира-
лар унинг Утган умринн чУзаётгандек туюларди, у
узида сезаётган з^иссиётларнинг охири й^вдек кури-
иарди.
— Да, рост!.. ТУгрн!., Турри!..— дерди з$ар замонда
Эмма кузларини ярим юмган зрлда.
Дар ка дам да пансион» черков ёки ярим хароб^
^овлилар учрайдиган Бовуазни ма^алласинннг хаммл
соатлари кечки соат саккизга бонг урди. Леон за Эммл
сукут са^лашар, лекин кУзлари бир бирнга тукнаш-
ганда, гуё бе^аракат куз ^орачигларидан аллакандпй
садо чик^андек кулоклари шангиллай бошларди.
1
{Ул-
лар 1>овушд1ь,. Утмиш, келажак,
хотира ва орзулар
барчаси улар учун отпета ^увонч туйгусига айлапди.,.
Хонанинг деворларн корайди, лекин тУртта гравюра-
нннг ёруг бУё^лари корокгиликда ^ам ялтпраб курп-
нар: уларда Ажал мипорасн1 пьесасидан парчалар акс
эттирнлган бУлиб, гравюра тагида испан ва француз t
тнлларида нзохотлар ёаилган эди. Деразадан устн *
Do'stlaringiz bilan baham: