Nasıl günä bakalım
Ah! Azerbaycan Türkleri?
Türk xalqlarının ilk ədəbi janrlarından olan dördlükləri bil-
gin kimi araşdıraraq namizədlik dissertasiyası yazan şair poe-
ziyasında onların formasından yararlanmaqla qalmamış, yeni
qəliblərdə mani-bayatı formasında da şeirlər yazmışdır. İlk
dördlük-bayatı “abab”, sonrakılar isə bbba, ccca, ddda qafiyə
quruluşuna malikdir. Bu janrı o, qaqauz ədəbiyyatında “Sessiz
dialog” şeirində işlətmişdir.
Qaqauzlar sayca az olmalarına
baxmayaraq, Türk dünya-
sında baş verənləri diqqətlə izləyir, buna öz münasibətlərini
bildirirlər. Bu baxımdan T.Arnautun da Azərbaycanda gedən
milli azadlıq hərəkatını özündə əks etdirən şeirləri çoxdur. Ba-
kıda kükrəyən meydan, silahsız, əliyalın yaşıdlarının özlərini
Sovet tanklarının qarşısına atması, Rus-Sovet döyüşçülərinin
qəddarlıqla insanları qan içində boğması, ucqar bir kənddən
şəhərə gəlmiş, içərisində Sovet dövlətinə,
kommunizm ideya-
larına böyük sevgi olan gəncə sarsıdıcı təsir etmişdir.
O, Bakıda gözləri qarşısında baş verən 20 yanvar 1990-ci il
hadisələrindən bir neçə gün sonra yazmışdır:
Unutmaa isterem o günü,
kan gölcük-gölcük,
karanfıllerin kokusunu,
kimin beterine öldük.
Şair hələ 1990-cı ildə o qanlı hadisəni unutmaq istədiyini
yazır. Lakin zaman keçir, o isə unuda bilmir. Sağalmaz yara
kimi daim ürəyində qövr edir. Buna görə də illər ötsə də, dönə-
dönə həmin mövzuya qayıdır. 20 yanvar hadisələrindən az qala
10 il sonra yazdığı “Azərbaycan deyəndə” şeiri dediklərimizə
nümunə ola bilər:
Mualim, bän Azerbaycan dediynen
Yaş yerinä kan aker, kan...
Bülbül aaler aacın tepesindä
Derdini ondan başkası kimdir soran...
Mualim, bän Azerbaycan dediynen
Gözümün önündä diziler Nahçıvan,
Çayxana meclisi Nehrem küündä
O ixtär aksakal soruya tutan...
Mualim, bän Azerbaycan dediynen
“Yılan” dağının vatizli suları dolayanda
Cıvırliga sesli uşaklar suda çırpınan
Yalnız içerdä diz çöküp Allayın önündä
Üç kerem gündə o ihtär karı duvasını yapan...
Mualim, bän Azerbaycan dediynen
Tanklar sürülärdi uşaan üstünä
Serbestlik uuruna devrilärdi meydan
Mezarlık anıt koyardı ölen gencinä...
Saa kalanlar’sa olardı duşman....
Mualim, bän Azerbaycan dediynen
Çok kiyatlar amana kaldı yazılmadan...
Ama haliz bu halkın canını doymasın metetmää
Yıllarca yazsan da kay-playamaz dastan....
T.Arnaut kiçik bir şeirlə olduqca gərgin keçən bir dövrün
bədii təsvirini verməyə çalışır. Tanıdığı
ictimai-siyasi xadim,
milli azadlıq hərəkatının öndəri, özünü türklük davasının əsgəri
sayan Əbülfəz Elçibəyə həsr etdiyi şeirdə isə yazır: