Uyalib, boshini chaqaloqning bagʼrigʼa tiqib oldi

Muftilarning rangi boʼzarib, ittifoqlashqandek Аnvarga qarab qoʼydilar va Sultonalidan zorlangʼandek bosh chayqadilar. (Mehrobdan chayon, 114-bet)
Soʼngra Аnvar muftilar tomongʼa kulimsib, Sultonalining gapiga ahamiyat bermaslikka ishorat qildi. Shahodat mufti bir narsalarni aytib ishiga qaradi. Sultonali ham kulib, goʼyo Аnvarga itoat qilgʼandek, soʼzsizgina, qalamini qoʼligʼa ushladi. Har kim oʼz ishiga qarab, orada yana boyagʼicha tinchlik boshlandi. (Mehrobdan chayon, 114-bet)
Nigor oyim dasturxon yozib, tovoqni Аnvarning oldigʼa qoʼyar ekan, birdan piq-piq yigʼlab yubordi. Аnvar hayron boʼlib qolmadi, yigʼi sababiga tushundi. — Nega yigʼlaysiz? Taqdirni oʼzgartib boʼladimi? Xafa boʼlish yaxshi emas, siz shunday boʼlsin deganmidingiz... (Mehrobdan chayon, 115-bet)	Аnvar Raʼnonint sochini siladi, ikki qoʼli bilan boshini koʼtarib, yuzidan oʼpti. — Mendan koʼngli qolsin desang, yigʼla. Yuzingai yosh bilan yuvibsan, Raʼno, oʼnglan, men yuzingni artib qoʼyay. Oʼzingta kel, aqlingni yigʼ, ogʼir qiz boʼlib, soʼzimga quloq sol. Raʼno yuzini chetka oʼgurib, boshidagʼi roʼymoli bilan yuzini artdi, uzun entikdi. (Mehrobdan chayon, 116-bet)	Zero, vasl ishq oʼtini soʼndirgʼuchi, hajr esa kamolatka erishdirguchidir... Sen shu ikkidan qaysi birisini tanlaysan, Raʼno? Raʼno koʼzini tizasiga tikib, qoʼli bilan sholcha ipini chirmab oʼlturar edi. Haligi savol Аnvar tarafidan yana takrorlandi. — Men keyingisini... Biroq, xonning iflos toʼshagida yotmayman. Аnvar bir necha vaqt sukutda oʼlturdi. Raʼnoning javobi unga ogʼir taʼsir qilgʼan edi... (Mehrobdan chayon, 116-bet)	Raʼnoning yuzidagi qaygʼu belgilari yoʼqolib, uning oʼrnini gʼazab, nafrat alomatlari oldi. — Аndishasiz! — Zarari yoʼq, achchigʼlanma, — dedi Аnvar. — Endi boshqa soʼzimiz ham yoʼqqa oʼxshaydir... Raʼno yana bir oz qoʼzgʼalmay oʼlturib qoldi, soʼngra koʼziga jiq yosh olib, mehmonxonadan chiqdi. (Mehrobdan chayon, 117-bet)
Nigor oyim oshigʼich hozirliklar orqasidan chopib yurar, beshikda yotib zerikkan Masʼud qichqirib yigʼlar edi. Boyagʼi xayollar ichida oʼlturgan Raʼno uzoq entikdi va asabiy harakat