S h a n t a r a m

Mavi Hijab Evlilik Danışmanlığı Hizmetleri
yazıyordu. Müslüman komünist ya da komünüst Müslüman Mavi Hijab, 
Mehmu’yla hepimizin beklediği üzere yeniden bir araya gelmiş ve Karla’yı ara­
yıp ortaklık teklifinin hâlâ geçerli olup olmadığını sormuştu.
“Hâlâ gelmedi,” dedim pirinç tabelaya bakarak.
“Gelir,” dedi Karla ve gülümsedi. “İnşallah.”
“Üçüncü ofis kimin?”
“Sürpriz,” dedi. “Sana daha ne sürprizlerim var bir bilsen, Shantaram.”
“Beni bir akşam yemeğiyle şaşırtmaya ne dersin? Açlıktan midem kazı­
nıyor.”
Colaba Back Körfezdeki bir bistronun ön bahçesinde yemek yerken sokak­
tan bağrışmalar geldi.
Kaldırımda yürüyen bir adamın yanında bir araba durmuştu. Arabadaki 
adamlar diğer adamdan alacaklarını istiyordu. Sonunda ikisi de arabadan 
indi.
Gürültü patırtı devam ederken kaldırımdaki adamın bizim hafıza üstadı 
Kesh olduğunu fark ettim. İki haydut tepesine binerken elleriyle kafasını koru­
maya çalışarak iki büklüm oldu.
Karla’yla masadan fırlayıp yanlarına koştuk. O kadar çok şamata ettik ki, 
sonunda adamlar arabalarına binip uzaklaştı.
Karla, Kesh’in masamıza oturmasına yardım etti.
“Bir bardak su lütfen!” diye seslendi garsona. “İyi misin, Kesh?”
“Evet, Bayan Karla,” dedi Kesh kafasını ovuşturarak. “Müsaadenizle ben 
gideyim.”

---

Ayağa kalktı ama onu yeniden oturttuk.
“Neden birlikte yemiyoruz?” diye sordu Karla. “İstersen bir hafıza oyunu 
bile oynayabiliriz. Ben paramı bize yatırıyorum.”
“Belki başka sefere. Gitmem...”
Hemen garsona bir işaret çaktım. “Kal lütfen.”
Kesh çaresiz menüye baktı ve siparişini verdi.
“Kabak, siyah zeytin ve enginar püreli risotto,” diye tekrarladı garson. 
“Zencefil ve yerfıstığı soslu, tane karabiberli göbek salata ve bir porsiyon tira- 
misu.”
“Yok, yanlış oldu,” dedi Kesh. “Zencefil ve yerfıstığı soslu, tane karabiber­
li olan roka salatası. Menünüzde yetmiş yedinci sırada. Ben onu istiyorum. 
Göbek salata limonlu ve sarımsaklı. Ayrıca çili biberli, avokado ve ceviz soslu 
ki o da menünüzde yetmiş altıncı sırada.”
Garson cevap vermek için ağzını açtı ama sonra Kesh’in söylediklerini göz­
den geçirip başını salladı ve yürüdü gitti.
“Sorun nedir, Kesh?” diye sordum.
“Borcum var,” dedi buruk bir gülümsemeyle. “Bizim meslek eskisi gibi de­
ğil. İşler durgun. İnsanlar artık her şey için telefonlarını kullanıyor. Yakında 
herkes birbiriyle iletişime geçebilecek.”
“Bak, ne diyeceğim?” dedim yemekler geldiğinde. “Şunları yiyelim. Sonra 
bir taksi tut, Amritsar Otel’e gel. Biz de seni motorla takip edeceğiz.”
“Aklında ne var?” diye sordu Karla dantel kirpiklerini kırpıştırarak. 
“Sürpriz,” dedim onu taklit etmeye çalışarak. “Sana daha ne sürprizlerim 
var, bir bilsen, Karla.”
Kesh’i Karla’nınkinin bitişiğindeki ofisine götürdüğümde Didier şaşkınlık­
la başını kaldırdı.
“Ondan tam olarak nasıl faydalanacağımızı anlayamadım,” dedi Didier, 
Naveen inkinin yanındaki masasında profesyonel bir tavırla kaykılarak.
“Kesh güneyin en usta hafıza üstadı,” dedi Naveen de kendi masasında pro­
fesyonel bir tavırla kaykılarak. “Aklından neler geçiyor, Lin?”
“Hani görgü tanıkları ben ifadelerini alırken kayıt cihazını masaya koydu­
ğumda kasılıp kalıyorlar diyordun ya?”
“Evet.”
“Kesh senin kayıt cihazın olabilir. Dinlediği her şeyi kelimesi kelimesine 
hatırlar. Kayıt cihazı ortadan kalkarsa insanlar rahatlar ve doğal olarak dilleri 
çözülür.”
Karla bir kahkaha attı. “Bayıldım bu fikre!”

---

“Emin misin?” diye sordu Didier şüpheyle.
“Sen istemezsen Kesh’i hemen şimdi ben tutarım.”
“Kabul,” dedi Didier. “Yarın sabah onda, bir milyoner ve karısıyla rande­
vumuz var. Kızları kaybolmuş. Sen de gel. Ama üzerine daha... profesyonel 
görünümlü bir şeyler giyersen sevinirim.”
“Görüşürüz çocuklar,” dedim Kesh’le birlikte ofisten çıkarken.
Koridorda avucuna üç beş bir şeyler sıkıştırdım. Parayı geri vermeye çalıştı.
“Bu gece bütün borçlarını kapa,” dedim. “O herifleri peşine takmanı is­
temiyorum. Sonra git, dinlen ve sabah dokuzda burada ol. Hatta sabahları 
buraya ilk sen gel, akşamları en geç sen çık. İnan, hoşuna gidecek.”
Ağlamaya başladı. Bir adım geri çekilip Karla’nın devreye girmesini bekle­
dim. Karla ona sarıldığında Kesh hemen sakinleşti.
“Didier profesyonel görünmekten filan bahsetti ya?” dedim.
“Evet. Yarın daha iyi giyinmeye...”
“Siktir et. Canın ne istiyorsa onu giy. Kendin gibi ol. İnsanlar doğallıktan 
hoşlanır. Didier başına ekşimeye kalkarsa da, bir köle gibi giyinmemeni emret­
tiğimi söylersin.”
“Lin doğru söylüyor,” dedi Karla. “Kendin gibi davranman önemli.”
“Hadi marş marş. Doğru borçlarını kapamaya.”
Merdiveni her basamakta duraksayarak ağır ağır indi. Köşeyi dönerken hâlâ 
başını iki yana sallıyordu.
Kesh’in gözden kaybolmasını düşüncelere dalarak izledim. Başımı çevirdi­
ğimde Karla’yı bana gülümserken buldum.
“Seni seviyorum, Shantaram,” dedi beni öperek.
Bir süre sonra Kesh iki hafta içinde iki davayı çözüp Kayıp Âşıklar 
Bürosunun sevgilisi hâline geldi. Detaylar konusundaki hassasiyeti sayesinde 
hiçbir görüşme onsuz yapılmamaya başlandı.
Büronun muhasebesini Yarımay teyzeyle gözüpek kâtibi tutuyordu. 
Yarımay teyze kurnaz bir iş kadınıydı ve uzun saatlerini yeni iş geliştirme plan­
larına harcayarak herkese para ve zaman tasarrufu yaptırıyordu.
Bu arada Randall’ın limuzinindeki özel seansları da ay dansına hasret ka­
lan ziyaretçilerini memnun ediyordu.