S h a n t a r a m

Cogito ergo sum 
a
inansak bile,” diye atıldı Şüpheci, “düşüncelerimizin öte­
sindeki dünyanın gerçekçi bir rüyadansa gerçeğin ta kendisi olduğunu nasıl 
bilebiliriz?”
“Dışsal gerçekliğe inanmayan herkesi buradan çok da uzak olmayan bir 
dağ geçidine davet ediyorum,” dedi Idriss. “Siz oradan aşağı atlayacaksınız, ben 
uzun yolu tercih ederek tepeden yürüyerek ineceğim. Aşağıda hayatta kalanlar­
la dışsal gerçekliği tartışmaya devam ederiz.”
“İyi fikir,” dedi Dur Bakalım. “Ama ben bir savaşçı olduğum için burada 
kalmayı tercih edeceğim.”

---

Bütün bu soruları dağda duymuştum. Idriss’in cevaplarının çoğunu ezbere 
biliyordum. Onun evren bilimi, varsayımlara dayanıyordu ama karmaşık ve 
istikrarlı bir düşünce tarzı vardı. Mantığı kolayca akılda kalıyordu.
“Özgür irade hakkında ne düşünüyorsunuz, Idriss?” diye sordu en gençleri, 
Huysuz.
“Dört fiziksel güç, madde, zaman ve mekânın ötesinde, evrende iki büyük 
manevi enerji var,” dedi Idriss. “Bunlardan birincisi, evrenin varoluşundan beri 
aralıksız olarak manevi bir eğilim alanı olarak ifade edilen ve karanlık enerjinin 
manyetik alanı olarak algılanan ilahi Kaynak. İkincisi ise, görünmez bir enerji 
olan, İrade Gücü.”
“Bu eğilim alanının amacı ne?” diye sordu Huysuz.
“Şu anki bilinç düzeyimizle bunu söylemek mümkün değil. Ama bu enerji­
nin ne olduğunu bilmesek de, bize neler yaptığını ve onu nasıl kullanacağımızı 
biliyoruz.”
“Ben nasıl bir değeri olduğunu sormuştum.”
Idriss gülümsedi. “Değerini tam anlamıyla kestiremeyiz, ne yazık ki. Ama 
spititüel eğilim alanıyla insan irademiz arasındaki bağlantının, bizim düzeyi­
mizde hayatın anlamı olduğunu söyleyebiliriz.”
Idriss yeni bir nargile getirmelerini işaret edince Silvano mağaraya koştu. 
Döndüğünde nargileyi pagodaya götürdü. Tüfeği yanında olmamasına rağ- t 
men, nargileyi yere bırakmak için eğildiğinde dirseğiyle hayali silahını tutu- 
]
yordu.
“Daha hiçbir bok anlamadım,” diye fısıldadı Vinson, Karla’ya.
“Şaka yapıyorsun, değil mi Stuart?”
“Gayet ciddiyim. Bütün gösteri bu kadar bayık değildir umarım. Sen ne 
kadarını takip edebildin ki?”
Karla ona acımayla baktı. Onun bu dünyada en çok sevdiklerinden, hatta 
belki de en çok sevdiği şey, Stuart’a yabancı bir lisan gibi gelmişti.
“Sana on maddede özet geçeyim ister misin?” diye önerdi elini Vinson’ın 
koluna koyarak.
“Vay canına,” dedi Vinson. “Sahiden öyle bir kıyak yapar mısın?”
Karla ona gülümsedikten sonra bana baktı.
“Nasıl? Geldiğimize değdi değil mi?”
Güldüm.
“Hem de nasıl.”
“Sana demiştim.”
Idriss’le diğer bilgeler nargileden birer nefes çekip söyleşilerine devam etti.
.

---

“Nasıl, usta
-jîi"
diye sordu Şüpheci. “Bu eğilim alanıyla ya da Yaradan’la 
bağımız hayatın anlamını nasıl açıklayabilir?”
“Üzgünüm ama bu geçersiz bir soru,” dedi Idriss usulca. “Anlam hayatın 
değil, iradenin simgelerinden biri. Ama amaç hayata dair bir kavram.”
Bilgeler yine bir mantık arayışıyla kendi aralarında tartıştı.
Beyazlar içindeki Idriss, öğrencilerine bakarak iç çekti. Batan güneşi selam­
layan ağaçlar yaşlı bilgeyi gölgede bırakıyordu.
“O hâlde...” diye başladı Vinson.
“Hayatın anlamı, yanlış soru,” dedi Karla. “Hayatın amacı, doğru soru.”
“Vay be,” dedi Vinson.
O sırada bilgelerin tartışması bitti. Şüpheci hafifçe öksürerek boğazını te­
mizledi.
“Yaradan’la ya da diğer canlılarla bir bağ kurmaktan mı söz ediyorsunuz?”
“Dürüstçe ve özgürce kurulan her bağ ister bir çiçekle, ister bir bilgeyle 
kurulsun, aslında Tanrı’nın kendisiyle kurulur. Zira kalben kurulan her bağ 
otomatikman manevi eğilim alanının bağlayıcılarıyla kurulmuş olur.”
“Ama bir insan bir bağlantı kurduğunu nasıl anlayabilir ki?” diye sordu 
Şüpheci.
Idriss, Şüpheci’nin sadakatinin yalnız kıyısından ona el sallayan hüznün ke­
deriyle başını eğdi. Tekrar başını kaldırdığında Şüpheci’ye şefkatle gülümsedi.
“Eğilim alanı bunu tasdik eder,” dedi.
“Nasıl?”
“İyilik, merhamet gibi gönülden gelen kefaretler eğilim alanıyla aramızda 
bir bağ kurar. Eğilim alanı daima buna karşılık verir. Bazen bir yusufçukla bir 
mesaj yollar bize. Bazen bir dileğimizin gerçekleşmesiyle ya da bir yabancının 
iyiliğiyle.”
Bilgeler yine fikir teatisinde bulundu.
Vinson bu arayı fırsat bilip kolunu omzuma attı ve beni kendi kafa karışık­
lığının içine çekmeye yeltendi. Karla ya fısıldamak için bize doğru eğildi ama 
Karla buna fırsat vermedi.
“Sen ondan vazgeçsen bile güç hep seninle,” dedi.
“Haaa.”
“Görüyorum ki anlamları bir niyetler bilmecesi çerçevesinde sunmayı ter­
cih ediyorsunuz,” dedi Şüpheci. “Ama kararlarımızda gerçekten serbest miyiz, 
yoksa yapıp ettiklerimize Tanrı mı karar veriyor?”
Idriss güldü. “Diğer bir deyişle, Tanrı’nın kurbanları mıyız? O zaman özgür 
irademizin ne anlamı kalır? Tanrı onu insanoğluna işkence etmek için mi ver-

---

di? Buna gerçekten inanmamı mı bekliyorsunuz? İradelerimiz sadece cevaplar 
almak için yalvaralım diye değil, aynı zamanda Tanrı’yla ilgili sorular da sora­
bilelim diye var.”
“Ben sizin neye inandığınızı öğrenmek istiyorum, Idriss Usta.”
“Neye inandığımı mı, yoksa ne bildiğimi mi, büyük bilge?”
“Birincisi,” dedi Huysuz.
“Pekâlâ. Ben evrenimizi yaratan kaynağın manevi bir eğilim alanı olarak 
bizimle birlikte bu gerçekliğe geldiğine inanıyorum. İnsan irademizin kendi 
içinde bağlantı kuran daimi bir çakışma ve etkileşim hâlinde olduğunu düşü­
nüyorum. Manevi irade alanımızı oluşturan fotonlar gibi onunla bir etkileşim 
hâlinde değiller.”
Bilgeler yine kendi aralarında konuşmaya başladı. Vinson neler olduğunu 
sormak için ağzını açtı.
“Güç sensin,” diye fısıldadı Karla buna fırsat vermeden. “Onun için yete­
rince mütevazıysan tabii.”
“Söylediklerinizin büyük bir kısmını özgürce seçim yapabilme ihtimalimize 
dayandırıyorsunuz,” dedi Hırslı. “Ama seçimlerimizin birçoğu önemsiz konu­
larla ilgili.”
“Hiçbir seçim önemsiz değildir,” dedi Idriss. “Güçlü insanların seçimleri­
mizi yönlendirmeye çalışması bundandır. Eğer seçimlerimiz önemsiz olsaydı, 
onları değiştirmek için uğraşmazlardı.”
“Benim neden bahsettiğimi gayet iyi anladığınızı düşünüyorum, usta
-ji”
dedi Hırslı. Biraz alınmıştı galiba. “Her gün önemsiz konularda yüzlerce karar 
alıyoruz. İçinde manevi bir düşünce tarzı barındırmayan seçimler dediğiniz 
kadar önemli olamaz.”
Idriss sabırla gülümsedi. “Tekrar ediyorum. Önemsiz bir seçim yoktur. Her 
seçim, ne kadar bilinçsiz yapılırsa yapılsın, önemlidir. Bütün seçimlerimiz in­
san hayatını içine çekmeye çalıştığımız o veya bu gerçeklikle ya da o veya bu 
algıyla çakışır ve o kararın zaman çizgisi üzerinde küçük ya da büyük ama ebedi 
etkileri olur.”
“Siz buna güç mü diyorsunuz?” diye sordu Hırslı.
“Güç değil, enerji,” dedi Idriss. “Manevi enerji zamanı değiştirebilir ve bu 
hiç de azımsanmayacak bir şey. Zaman milyarlarca yıldır bütün canlıların efen- 
disiydi. Ta ki irade karşısına dikilene dek.”
Dur Bakalım, bilgeleri fikir alışverişine davet etti. Meslektaşlarının öfkesine 
rağmen pek eğleniyormuş gibi bir hâli vardı. Ya da belki Idriss’in onları alt 
etmesi hoşuna gitmişti.

---

Bu özel toplantının amacı Idriss’in bilgeliğini kabullenmek de olabilirdi.
Vinson yine Karla’ya baktı.
“Her hareketin zaman çizgisini etkiliyor, ahbap,” dedi Karla. “Onun için, 
adımlarını dikkatli at.”
Dayanamayıp onu öptüm. İçinde bulunduğumuz ortam bunu kaldırmasa 
da, bizi affedeceklerini umuyordum.
Bilgeler yeniden sırtlarını dikleştirirken Karla, “Bu en güzel ikinci randevu­
muz,” dedi. Bu arada Huysuz söz aldı.
“Konumuzun dışına çıkıyoruz,” dedi. “Ben sizin taktiğinizi anladım, usta­
yı. Kelime oyunlarıyla soruları çarpıtıyorsunuz. İzin verirseniz yine kutsal me­
tinlere dönelim. Sizin iddia ettiğiniz gibi, insan ruhu insanlığımızın bir ifadesi 
olsaydı, bütün kutsal metinlerde yazıldığı gibi, hepimizin hayatta payımıza dü­
şeni yapması daha büyük bir önem kazanmaz mıydı?”
“Kesinlikle,” diye atıldı Hırslı, Idriss’e haddini bildirmek istercesine kü­
çümseyici bir bakış fırlatarak. “Herhangi birimiz karma denen döngüden ve 
kutsal görevlerimizden kaçabilir miyiz?”
“Eğer ilahi bir kaynak varsa, bizler aklımızla ona hizmet etmek zorundayız. 
Diğer bir görevimiz de hep birlikte paylaştığımız insanlığa ve gezegenimize 
hizmet etmek. Bunların ötesindeki her şey kişisel seçimlerimiz.”
“Her birimiz karmik bir görevle doğmadık mı?” diye üsteledi Hırslı.
“İnsanlık karmik bir görevle doğdu. Bütün insanlar da kendi karmik görev­
leriyle doğar ve bu ortak görevin bir parçası olarak ona hizmet eder.”
Bilgeler birbirlerine baktı. Belki de Idriss’i dinlerin kaygan zeminine sürük­
ledikleri için utanmışlardı.
“Sizinle konuşan bir Tanrı var mı?” diye sordu Dur Bakalım, yıllardır kır­
mızı kehribar boncukları sayarak yaptığı mediyasyonlarda ağarttığı sakallarını 
sıvazlayarak.
Idriss gülümsedi.
“Ne hoş bir soru. Koca evreni yaratan ve benimki gibi bütün zihinleri birbi­
rine bağlayan ama aynı zamanda benimle özel olarak ilgilenip sohbet eden bir 
tanrıdan mı söz ediyorsunuz?”
“Evet,” dedi yaşlı bilge.
Idriss kendi kendine güldü.
“Soruyu anlamadım,” diye fısıldadı Vinson.
“Tanrı sizinle konuşuyor mu?” diye tercüme etti Karla.
Vinson sırıttı. “Ah, anladım. Tanrı telefonlarınıza çıkıyor mu diye soruyor 
yani.”

---

“Ben yaşadığım her dakika Tanrı’yı görüyorum,” dedi Idriss. “Her anımda 
varlığını hissediyorum. Ama onunla sıradan bir dille konuştuğumu iddia ede­
mem tabii. Bence neden bahsettiğimi gayet iyi anlarsınız, ulu bilge.”
“Evet, Idriss,” dedi kıkırdayarak. “Bize bununla ilgili bir örnek verebilir 
misin lütfen?”
“Doğada huzuru bulduğunuz her an,” dedi Idriss, “Tanrıyla doğal bir bağ 
kurarsınız. Onun için doğaya mümkün olduğunca yakın olun denir.”
“Mükemmel bir örnek,” dedi Dur Bakalım.
“Yeni bir arkadaşımın bana sevgiyle bakması için ona iyi niyetle yaklaşırken 
de Tanrı’yla konuşurum,” dedi Idriss. “Kalpten bir meditasyon yaparken de.”
“Daha önce yeterince açık konuşmadın, Idriss. Bize hayatın anlamı ve ama­
cı nedir söyler misin?”
“Daha önce de dediğim gibi, bunlardan sadece biri geçerli bir soru.”
“Bu konuya değindiğimiz doğru ama ben hâlâ bir şey anlamadım,” dedi 
Huysuz dudaklarını bükerek.
“Herhangi bir şeyin anlamı hakkında soru soracak tam anlamıyla bilinç­
li bir iradeye sahip olmadan o soru yalnızca anlamsız değil, aynı zamanda 
imkânsız olur.”
“Ama şüphesiz, sizin bu kadar desteklediğiniz insan iradesi özünde anlamın 
ta kendisi olamaz,” dedi Şüpheci kaşlarını çatarak.
“Tekrar ediyorum.