S a m a r q a n d d a V l a t u n I v e r s I t e t I r a h m o n q u L o r z I b e k o V

Yuzlartib har lahza shoirlarga fayzi inbisot,
Toza qildi har biri bir nazm birla fikratin.
Men dog‘i ul jumladek flljumla tab’im ochilib,
Gulshani fikrimda ko‘rguzdim eram xosiyatin.
Jur’ate aylab Navoiyg‘a tatabbu’ ayladim,
Safha uzra xoma surdim istab oning himmatin...
Munis «Saylanma»sida keltirilgan yana ikkita qasida zamona 
nosozligi, charxikajraftoming shumligidan shikoyatga bag'ishlangan 
qasidalardir. Ular kuchli ijtimoiy motivlarga, hasbi hollik 
xususiyatlaiga ega. Ularda shoiming «men»i bor. Uning daxridunning 
bedodliklaridan, taqdiming tahqirlashidan chekkan ohu nolalari 
eshitilib turadi. «Erur charx berahm» degan nom bilan keltirilgan 
birinchi qasida 23 baytdan iborat. U g'azal qofiya tartibida 
aa, ba, va,
ga, da...
tarzida qofiyalanib keladi. Matla’ bayti:
Erur charx bir turfa barahmu qotil,
Ki osmish qilich mohi navdin hamoyil —
tarzida beriladi.
Asarni baytlar hajmiga ko‘ra katta bo'lganligi uchungina qasidaga 
kiritish, qasida deb atash mumkin. Chunki o'tmish she’rshunoslari 
«Agar g'azal o'n to'qqiz baytdan ortib ketsa, bunday she’r qasida 
deyiladi» tarzida fikr aytganlar. Munisning ushbu asari uning «Shuaro», 
«She’i», «So'z», «Xos o'lib joh ahliga» g'azallari kabi haqsiztik va 
qashshoqlikdan shikoyat qiluvchi asarlari jumlasiga kiradi. Shoir qasida 
davomida shum zamonning bevafoligi tufayli inson boshiga 
yog'dirilayotgan g'amu anduhlardan bezganligini, chorasiz qolganligini 
tasvirlab beradi:
Ulum ichra gar rif’ate topsa olim,
Qilur xor, balkim giriftori johil...
Na she ’r irtifoe topadur, na shoir,
Na fazl e ’tibore topadur, na fazil.
Bu yanglijafosiga yo'q haddu g ‘oyat,