Muniso, to ‘kmay yigirma yetti yosh,
Vah, yigirma yetti uzra yetti yosh.
Yosh kibi mashg‘ulliq qilmoq nedur,
Har qachonkim suhbatingga etti yosh.
Mani vasling y o ‘lig‘a bir yondur,
Dushmanim g ‘am о ‘tig‘a bir yondur,
Rahm ushshoq aro bu xastag‘akim,
Bir tarafdur alar, bu bir yondur.
Uning ruboiylari ichida ham inson qalbini junbushga keltiruvchi
nozik ruhiy-psixologik lavhalar beriladi. Quyidagi ruboiyni Munisga
nihoyatda aziz bo'lgan inson bilan vidolashuv haqidagi marsiya deyish
mumkin:
Ey do‘st, tani zorim aro jonim eding,
Iqlimi muhabbat uza sultonim eding,
Xush keldingu jonimda nishiman qilding,
Xush borki, base aziz mehmonim eding.
U o'sha davr Xorazm shoirlari ijodida kam uchrovchi chiston
janrida ham asarlar yozgan. Shunday chistonlaridan biri «Chilim»
so'zi yashiringan chiston-g'azaldir. Unda nashavandlikning, chilim
chekishning o'ta zarari, shariatda «harom» deb e’lon qilinganligi
aytilib, odamlar ayniqsa yoshlar bu falokatdan uzoqda bo'lishlari
ogohlantiriladi.
Xiva xonlari saroyiga yaqin bo'lgan, rasmiy xizmatlami ado etgan
Munis va Ogahiy qasidada ham shuhrat taratdi. Munis qo'lyozma
devonining boshlang'ich qismlarini qasidalar tashkil etadi. Ular
ichida XVIII asr so‘ngi —
XIX asr awallarida hukmronlik qilgan
eltuzarxon, Muhammad Rahimxon, Olloqulixon hamda
Muhammadrizo Qushbegi, Qutlug‘murod, Rahmonquli To‘ra kabi
nufuzli shaxslar maqtoviga bagishlanganlari bor. Munis Xiva xonligi
bilan Buxoro xonligi o‘rtasidagi urush, qoraqalpoq va turkman
elatlariga qarshi xurujlar, arkoni davlat va zodagonlaming ov-shikor,
to‘y-bazm, iyd dabdaba va hashamatlari haqida ham qasidalar bitgan.
«Bahor», «Iyd», «Erur charxi berahm», «Charog‘i nola» nomlari
bilan Munis «Saylanma»siga kiritilgan qasidalari shunday. Ularda
shoir saroy qasidachiligi an’analaridan uzoqlashib ketolmaydi,
qalamga olgan mavzu va shaxslami iloji boricha maqtashga harakat
qiladi. Shunga qaramay, Munis qasidalaridan ham o'sha murakkab
davr hodisalariga doir ayrim tomonlami ajratib olish mumkin.
Shoir «Saylanma»sida keltirilgan «Bahor» qasidasi oxiriga uch
nuqta qo‘yilgan. Demak, u bahor vasfiga bag'ishlangan qasidaning
to‘liq matni emas. Shoir bu qasidani hut oyi o‘tib hamal (mart)
fasli kelganligiga belgi sifatida, aniqrog‘i, bahor-navro‘z madhiga
bagishlab yozadi. Shoir o‘ziga xos til va uslub ila bahor tarovatining
turli go‘zalliklarini mohirlik, katta ilhom bilan madh etadi. Bahor
tufayli tabiat, jonli mavjudot, butun atrof-muhit jonlanganligini,
yangi qiyofaga kirganligini, suvlarning nozik shildirashiyu, qumri-
bulbullarning mast bo‘lib sayrashlarini ifodalab beradi. Bu asarni
bahor, tabiat jozibasi haqidagi eng yaxshi qasida desa boiadi.
«Saylanma»dagi ikkinchi qasida «Iyd» deb nomlanadi. Tabiiyki,
u musulmonlaming eng muqaddas bayrami «Iydi ramazon» yoxud
«Iydi quibon»ga bagishlangan. Munis bu muqaddas bayram fayzi
bilan juda chuqur o'y-mulohazaga beriladi. Chiroyli ramzlar,
tashbehlar, obrazlar, qiyoslar topib, bu qutlug‘ kunni sharaflaydi.
She’rdan anglashilishicha, bu asar Alisher Navoiyning «Hiloliya»
qasidasi ta’sirida yozilgan. Munis hatto «Hiloliya» qasidasidan tazmin
uchun baytlar ham keltiradi.
Shoir o‘z qasidasi Navoiy qasidasiga tatabbu’ (bir she’rga
o‘xshatma qilib, uning vazni, uslubi, mazmuni izidan borib she’r
yaratish san’ati) ekanligini ham eslatib o‘tadi:
Do'stlaringiz bilan baham: |