С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ишларига киришиб кетди. Шоди уйғонгунга қадар нонушта тайёр-
лаб қўндн.
Шоди уйғониб, ётган жойида:
— Ойи, эчкиларни соғдингизми?— деб сўради.
— Соғдим, нима эди?— деди ҳовли супуриб юрган Сора.
— Ола эчкини ҳам соғдингизми?— яна-сўради у.
— Уни келгуси йили согаман, ҳали у бола, она бўлганндан
сўнг сут беради,— жавоб берди Сора.
— Йўқ, мен кўрдим, у ҳам сут беради,— деди-да, ўрнидан
туриб, чироғпояга ёнишди ва уни ташқарига кўтариб чиқмоқчи
бўлдп. Лекин уддалай олмай, йиқилиб тушди, унинг устидаги
қора чироқ снлкиниб, ёғи ҳар томонга сачради, уй палосини ёққа
булгади. Шоди йиглай бошлади.
Чироғпоянинг тарақлаши ва Шодининг йнгисини эшитган
Сора:
— Нима бўлди, нима бўлди?— деб югуриб уйга кирди.
Сора хона ўртасидаги чироғноя ва чироғни олиб:
— Йиғлама, бу сафар урмайман, бундан сўнг ҳушёр бўлиб
юр, яна бирон нарсанн уриб йиқитма, — деди.
— Нега ола эчкича сут бермайди, дейсан. Мен чироғпояни
кўтариб чиқмоқчи бўлувдим, ўзи йиқилди-да, — деди у.
Сора таажжубданиб қараса Шодпнинг қоп-қора кўзлари кўз
ёши билан чарақлаб, энди офтоб ўз сепинн ёйган усти шабнам
билан қонланган наргисга ў.хшаб кетганди. Қўрқув ва уят ҳис-
сидан оқ-қизил товланиб кетган юзи атиргулдай жилваланиб
турарди.
Сора жондан азиз ўғилчасини багрига босиб, юз-кўзларидан
тўйгунча ўнди.
Боланинг этаги Сорага теккандан сўнг унинг ҳўл эканлипши
сезиб, уни ўзидан нарирокда тутди ва:
153
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Сон бу кеча гуно\ қилнбсан. шунннг учун Гшглар экан-
сан-да.— доб тахмондан Шодпнинг тоза кўйлагннн олди.
— Моғг ҳўл қилганнм йўқ. ола эчкининг сутн тегди,— деб