С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Отаси ўлгандан ксйин Шоқулнинг хў;жалигн харобаликка
юз тутди. Отаси тирик бўлганда одатланмаганлигн учун Шоқул
ўзи хўжалик ишларига шахсан қарамас, кеча-кундуз сайру
томоша билан банд бўлар, баъзан шалоқ ов милтигини олиб,
овга ҳам чиқарди.
Ҳозир ҳам у от минмай кўчага чиқмасди. Бу от отасининг
даврида минган бсдов отлардан бўлмай, жайдарп от эди. У на
овда ва на улоқда иш бсрмасди. Лскин шунга қарамай, Шоқул
допм сайр ва томошадап қишлоққа қайтишда отини, милтигини
ва ўзииинг били.мдонлигини мақтарди. Улоққа борганда оти
ўнта зчкп олганпни мақтар, овдан қайтастган кунлари эса:
«Мсн бугун уч кийик отдим, икки кийпкнп отда қувиб ушладим»,
дсб огиз кўпиртирарди.
Пу лофнинг ёлгонлигини билган қпшлоқ одамларидан бири
ундан:
— Қани у кпйиклар, биттасини бизга бсринг, кабоб қилиб сб.
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

дуо қилайлик, токи отингиз бундан ҳам чопқир, милтипшгиз
бундан ҳам нишонга урадиган бўлсин,— дерди.
Шоқул эса ҳеч ўйлаб ўлтирмай, қайтишда фалон қишлоқдаги
бир ошнасиникига тушгани, кийиклардан бирини кабоб қилиб
егани ва қолганларини эса ўша ошнасига инъом қилиб ташлаб
келаётганини ҳикоя қилар ва охирида:
— Қўлимга бирон нарса тушса, йўлда учраган биринчи
кишига бераман, уйга кўтариб келтирмайман — менинг одатим
шу, 
дерди.
Ваҳоланки, Шоқул бир товугини ўлдириб қўйган етимнинг
тишини уриб синдирди. Воқеа бундай юз берганди:
Бир куни Шоқул етимларидан бирига кўчатзор орасини чопиб,
йўнғичқа сепишни буюрди ва то йўнғичқа кўкариб, ўзини
тутиб олгунча уни товуқдан эҳтиёт қилишни уқтирди.
Етим йўнғичқани Шоқул айтгандек қилиб сепди. Бир вақт