С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Сорани таажжубда қолднрди Шоди.
— Айт-чи, қандай қилиб ола эчкичанинг сути этагингга тог-
ди?— сўради Сора унга кўйлакнн кпйгиза туриб:
— Мон уйқумда чирогноянн ҳопли ўртасига қўйиб:
Ҳа, дурси, дурсн, дурси,
Чиқа қол, мана курси! —
десам, ола эчкича чироғноя устига чиқди ва эмчакларидан сут оқа
бошлади. Мен унинг сути ерга тўкилмасин, деб этагимни тутди.м.
Лекин сут этагимдан ўтиб, оёқларимни ҳўл қилиб, ерга оқиб туш-
дн ,— деди Шоди.
Сора ўглининг туши ва ишидан зақланиб, унинг тушига қуйи-
даги ашула бнлан таъбир айтди:
Ўзи қора эчкигинанг,
Бути ола эчкигинанг.
Келгуси йил берар сенга,
Сутни роса эчкигинанг!
— Йўқ, менинг ола туёгим шу йил сут беради, ҳозир сут
беради. Сон чирогнояни ҳовлига чиқазиб бер, сут беришини
кўрасан,— туриб олди Шоди. Чунки онасининг урмаслпги ва
уришмаслигнни биларди.
Сора севимли ўглининг шаштпни қайтармади, ганини қай-
таришга кўнгли бўлмади — чирогпонни ҳовлига чиқазиб қўйдп-да:
— Мана, ола эчкингни сога бер,— дедп.
Шодп чирогпоя ёнпга ўтириб олиб:
Ҳа, дурси, дурги. дурси,
Чиқа қол, мана курск! —
деб ашула айта бошлади.
Ашулани эшитгач, Шоди билан тенгдош ва ҳознр нккм улоқ-
|
1
инг онаси бўлган эчки югуриб келпб. чироғпояга чиқдп ва гир
айлапа бошлади.
Шу эчкининг иккинчи боласи ола улоқча ҳам онасининг ор-
қасндан келиб, чироғпоя устига чиқмоқчи бўлпб сакраганида
онаси унга жон бўшатди — ирғиб ерга тушди. Ола эчкича чирог-
ноя устида ўйинга тушди, лекин сут бермадн. Шоди синчиклаб
қараса ҳам унинг елинини кўра олмади.
— Ойи, бу сут бермадн, э.мчаги ҳам йўқ,— деди Шоди маъюс
оҳаигда.
— Мен бу йпл у сут бермайди демабмиди.м,— таъкидлади