С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

бошқа катталарнинг «юз хотирлари» учун рози бўлди. Одинанинг
бир тўп читини ҳам олиб хуржунга тиқди. Даъвогарларнинг тил-
ларидан ибро хати' ёзиб, ўзларини иқрор қилдирди, эндиги ҳафта-
гача бу хатларни қозидан муҳрлатиб қўймоққа ваъда берди. Қўй-
ни бир холис одамга топшириб, келажак ҳафта ўз уйига элтиб
бериб, муҳрланган хатларни олиб келмоқни сўради...
Сангин ҳам ўз ваъдасича, фаранг рўмол билан кавушни қўлти-
ғига тиқиб ўтирган эди. Ноиб ишни битказиб, отини минаётгани-
да, Сангин унинг узангисини тутиб, минишга ёрдам қилиш баҳо-
наси билан унга яқинлашиб, у нарсаларни астагина хуржунига
солди.'
Ноиб отга миниб, қамчини Сангиннинг қўлидан олаётганида:
—- Умринг узун бўлсин, кўп яша, ўғлим,— деб унинг ҳақига
«холисона» дуо қилиб, ўз йўлига кетди.
Жанжал битди, шу билан баравар Одинанинг ҳам ҳар нарсаси
битиб, тўй харажати учун етарли нарсаси қолмади. Катта тўй
нари турсин, нон синдирмоқ учун ҳам пули йўқ эди. Чунки нон
синдирмоқ учун ҳам ҳеч бўлмаганда, бир неча катталарни зиёфат
қилиб, уларга бир донадан рўмол бермоқ керак эди. Бунинг учун
энг ози йигирма танга ақча керак бўлар эди. Ҳолбуки, бу вақт
Одинанинг йигирма қора пули ҳам йўқ эди.
XV
САФАР КЕНГАШИ
Одина учун қайта бошда Фарғонага бориб, у ерда ишлаб,
пул топиб келиб тўй қилишдан бошқа чора қолмаган эди. Лекин
ўз тилагини Ойшабибига қандай айтади, уни нечук кўндира олади.
Ойшабиби бирдан-бир неварасидан яна айрилишни, тағин айрилиқ
ва кимсасизлик ўтида ёнишни қабул қиларми эди?
Одина, ўжар кампирга ўз муддаосини қайси йўл билан айтиш-
ни ўйлаб, бир неча кун сукут сақлаб тургандан кейин бир кеча у
билан сўзлашиб, гапни ўз муддаоси устига келтирмоқчи бўлди.