С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

чиқмайман» деса, унинг бу қншлоқда туришига йўл қўймаймап.
Чунки монинг қишлогнмда бпр жувоннинг эрсиз тирикчилик
қилиб, жувонларнинг ҳаромга юришига сабаб бўлишпни истамай-
ман. Модомнки эрга чиқнши корак экан, мон ҳаммадан яхшпроқ-
ман: агар у бирон кишини мондан ортиқ билса, мен осқ қўйган
даргоҳга оёқ босадиган одам бу қишлоқдан топилмайдн»,— дебди.
Сора ҳам бу сафар ганнипг оҳангини ўзгартирди: бнр бено-
мус, эрииинг кушандаси номндан келган совчпларга узр еўраб,
ба.ҳона ахтариб ўтирмади — огзига нима колса, ўшани айтиб, ҳай-
даб юборди.
Локин бой булар билан тинчиб кот.мади: у аввал қишлоқ
катталарпнинг томоғини мойладп ва ундан сўнг Шоқул бошчили-
гида бир ноча бовошларни Сораникига юборди. Улар Сорани
кечаси ўгирлаб бойга олиб бориб бордилар. Вой имомни чақириб,
никоҳ қилднрди, Сора бойнинг ннкоҳидагн хотинлари қаторига
кнрди.
* * *
Шундай қнлиб, Сора бойнннг никоҳига ўтди. Локин ҳали
бой' унн ўз хотини доб ҳисобламас, ҳатто Сорани биринчи кўр-
ганида унга нпсбатан пайдо бўлган ҳавасдан ҳам асар кўринмас-
ди. Войнинг Сорани қўлга кирнтишдан икки мақсади бор эди:
Эшонқулбой биринчидан, бойлар ва шахсан ўзи бнрон нарсага
огпз солса ва чанг урса айтганини албатта қплмай қўнмаслиги-
нн, агар бирор кишн қаршилик кўрсатса, охири Сорадок бош эгиш-
га мажбур бўлажагнни ҳаммага кўз-кўз қилмоқчи эди, иккинчи-
дан, оз бўлса-да, ҳақ олиб ишловчи Муроднинг ўрннга токинга
ишловчи икки кишинн — бнр канизак ва бпр қулбаччани қўлга
киритиш ниятида эди.
Шунпнг учун ҳам бой никоҳнинг пккинчн куниданоқ Соранп
уйнинг огир ишларнга. ҳатто дала ишларига ҳам буюра бошлади.
Сора ҳам аввалдан бойнинг хотини бўлишни хоҳламаганидок,