С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ўзлари бировларнинг хизматини қилибкун кечиришга мажбур эди-
лар. У узоқ қишлоқларга иш ахтариб боришга жазм қилмади,
чунки ўзга қишлоққа иш ва жой ахтариб бориш учун хотинини
қолдириб кетиши лозим эди. Лекин қишлоқнинг энг катта бойи
унинг хотинига кўз олайтирган бир пайтда бой хизматини ташлаб,
хотинини уйда ёлғиз қолдириб кетиш ҳам хавфли эди. Бойнинг:
«Мен сенинг хотинингга ёмон кўз билан қарамайман, уни ўз
қизим ва келинимдек биламан», деган гапига ишонгандек, ўзини
нодонликка солиб юра бериш афзалроқ, муносиб жой топилса, бу
ердан қутулиш осон.
Шу хил мулоҳазалар билан Мурод: «Болта тушгунча, кунда
дам олади», деб бой даргоҳида юра берди...
Узук можаросидан тўрт-беш ой ўтгач, Сора бир ўғилчанинг
онаси бўлди. Чақалоқнинг оламга келиши ота-онага бир дунё шод-
лик бағишлади. Шунинг учун унга «Шоди» деб ном қўйдилар.
Ғунчадек боланинг онаси бўлиш, бола кўриш вақтида рўй
берадиган азоб, айниқса, биринчи марта туғишдаги хавф-хатар
ваҳимаси Эшонқулбойнинг номуссизларча муомаласини Соранинг
хотиридан деярли чиқарди. Айниқса, ўша воқеадан кейин бой
Сорани ҳеч тилга олмай, моддий ёрдамини камайтирмай, Муродга
144
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

нисбатан муомаласини борган сари яхшиластгани ўша мудҳиш
воқеани Соранинг ҳам, Муроднинг ҳам эсидан чиқараёзган эди.
Ҳар икковлари ҳам бойнинг бу ҳаракатини «шайтон»нинг васваса-
сидан билиб, энди у тавба қилган, деб гумон қилардилар.
Бой Муроднинг фарзанд кўрганини эшитиб, янги туққан серсут
эчкини унинг уйига юборди. Бойнинг тўғри одам бўлиб қолганли-
гига Муроднинг ишончи янада ошди.
Бойнинг катта- хотини одатга кўра Соранинг уйига чақалоқ